Η χοντρή σου φίλη δε νιώθει χοντρή.

Η Your Fat Friend (Η Χοντρή Σου Φίλη) είναι μια ανώνυμη, χοντρή, κουήαρ αρθρογράφος, που έχει γράψει μερικά από τα πιο εκπληκτικά άρθρα του 2016 σχετικά με το πάχος. Άρθρα της δημοσιεύονται στα Everyday Feminism, Upworthy, Medium. Αν απολαμβάνετε τη δουλειά της μπορείτε να στηρίξετε το προσωπικό της Patreon.

Βρείτε το πρωτότυπο κείμενο εδώ: κλικ

«Νιώθω χοντρή.»

Δυσκολεύομαι να βρω την ανάσα μου, και ύστερα τη φωνή μου. Μερικές φορές δεν ασχολούμαι καν γιατί μου φαίνεται τόσο χάσιμο χρόνου να σου εξηγήσω πώς νιώθω όταν λες πως νιώθεις χοντρή. Με ρωτάς αν ξέρω τι εννοείς και πραγματικά δεν έχω ιδέα. Δεν έχω νιώσει ποτέ χοντρή.

Δε νιώθω χοντρή. Είμαι χοντρή.

Νιώθεις χοντρή για καλό λόγο. Έχασες πέντε κιλά και είσαι ένα νούμερο πιο κάτω – νούμερο οχτώ – μόνο και μόνο για να βγεις ραντεβού με έναν τύπο που σου είπε πως δεν τον ελκύουν τα «γεμάτα κορίτσια.» Η συνάδελφός σου μιλάει ασταμάτητα για τον Δόκτορ Οζ και το πράσινο απόσταγμα καφέ και άλλα διαιτητικά μαντζούνια, και  το λίπος της κοιλιάς. Ως παιδί η γιαγιά σου έλεγε πως αν απλά πιείς μουστάρδα, μπορείς να κάνεις την εαυτή σου να κάνει εμετό και έτσι ποτέ δε θα πάρεις ούτε ένα κιλό. Μπορείς να τρως ό,τι θέλεις! Ακολουθείς όλους τους κανόνες που σου είπε η μητέρα σου – όχι οριζόντιες γραμμές, φόρα μόνο μαύρα, τίποτα πολύ κολλητό, όχι πολύ κοντά μανίκια – γιατί «πάντα σε παίρνει να φαίνεσαι πιο αδύνατη.» Μερικές φορές αγοράζεις γυναικεία περιοδικά και τις γελοίες τους δίαιτες στιγμής. Ποτέ δε δουλεύουν, αλλά αν αυτή πιάσει;

Όλος ο κόσμος σου λέει πως δεν είσαι αρκετά αδύνατη. Γίνε αδύνατη, αλλά όχι υπερβολικά αδύνατη. Γυμνάσου, αλλά να μην κάνεις γράμμωση. Ολόκληρες βιομηχανίες έχουν χτιστεί στη σφαλερότητα του σώματός σου, στη βεβαιότητα ότι αν προσπαθούσες παραπάνω, αν το ήθελες αρκετά, το σώμα σου θα μεταμορφωνόταν σε αυτό μιας άλλης.  Η δομή αυτή πρέπει να στηριχθεί, και η δυσαρέσκειά σου με το σώμα σου είναι τα θεμέλιά της. Το σώμα σου πρέπει να παραμείνει μια επείγουσα ερώτηση, για πάντα ανοιχτό σε μια επώδυνη, δημόσια συζήτηση. Πρέπει πάντα να παραμένεις πεινασμένη, πάντα πεινασμένη, ποτέ ικανοποιημένη. Πρέπει πάντα να παραμένεις εις αναζήτηση.

Ακούω και εγώ αυτά τα μηνύματα. Μου μεταφέρονται διαφορετικά, και το γεγονός του σώματός μου απαιτεί μια διαφορετική απόγνωση. Το σώμα μου δεν πληροί τα κριτήρια για αβεβαιότητα. Η δικιά μου δεν είναι μια ιστορία επαγρύπνησης αλλά εξιλέωσης. Το σώμα μου δεν είναι μια ερώτηση, αλλά ένα προκαθορισμένο πόρισμα. Το σώμα μου είναι ένας άδικος κόπος.

Λόγω του μεγέθους και του σχήματος του σώματός μου, εσύ και εγώ έχουμε διαφορετικές εμπειρίες. Οι φιλοφρονήσεις για την εμφάνισή μου είναι πάντα αυστηρές, ακολουθούνται από οίκτο ή συμβουλές, μικρές υπενθυμίσεις ότι αμελώ το καθήκον μου να έχω ένα πιο αναμενόμενο σώμα. Αψηφώ το διάταγμα του να είμαι παγκοσμίως ποθητή.

Η παρενόχληση στο δρόμο είναι επίσης διαφορετική. Είναι το ίδιο πιθανό για εμένα να μου φωνάξουν προσβολές τα αμάξια που περνάνε, όσο είναι να μου την πέσουν. Η ανεπιθύμητη ερωτική προσοχή εκδηλώνεται διαφορετικά, το δικαίωμα που νιώθουν οι άντρες πως έχουν πάνω στα σώματά μας  υπερφορτώνεται με την προσδοκία της απόγνωσής μας. Φέρονται με τη βεβαιότητα πως οποιαδήποτε χοντρή γυναίκα θα νιώσει κολακευμένη ακόμα και από τις πιο βίαιες απαιτήσεις τους. Δεν φεύγω τόσο εύκολα όσο εσύ, με την αυτοπεποίθηση μιας γυναίκας που η ομορφιά της, της υπενθυμίζεται καθημερινά. Έχω επίγνωση της θέσης μου.

Το να είσαι χοντρή δεν είναι ποτέ τόσο απλό όσο ένα συναίσθημα. Το να νιώθεις χοντρή σπανίως αφορά στο μέγεθος και το σχήμα του σώματός τους.

Το να νιώθεις χοντρή είναι είδος συντομογραφίας. Το λες όταν νιώθεις μη-ελκυστική, ατημέλητη, τεμπέλα, ανικανοποίητη και ανεπαρκής. Το σώμα μου γίνεται η συντομογραφία για τις ανασφάλειές σου.

Το να νιώθεις χοντρή είναι τρόπος να δεθείς με άλλες. Είναι μεταδοτικό, ενισχύοντας έναν ατελείωτο αγώνα προς τον πάτο. Ανακοινώνει ένα διαγωνισμό που είναι αδύνατο να νικήσεις: ποι@ μπορεί να αρθρώσει τα πιο βάναυσα συναισθήματα για το σώμα τ@; Είναι μια επιτέλεση που σφυρηλατεί συνδέσμους στη φωτιά της αυτο-απέχθειας.

Ως γυναίκα, αυτή η αυτο-απέχθεια δεν είναι κάτι καινούργιο. Ως χοντρό άτομο, δεν είναι κάτι καινοτόμο – είναι επικίνδυνο. Είναι μια υπενθύμιση όλων των τρόπων με τους οποίους το σώμα μου αποτυγχάνει, όλων των στιγμών που έχω βιώσει απόρριψη, όλου του πόνοι και της βίας που έχει προκληθεί. Δεν είναι ποτέ ένα συναίσθημα, είναι πάντα μια ανέφικτη, απομονωτική αλήθεια.

Και το να νιώθεις χοντρή είναι αντίθετο με τις πεποιθήσεις σου. Υποθέτει απαράδεκτα πράγματα για τα στάνταρ της ομορφιάς και έχει απαιτήσεις για τα σώμα των γυναικών, απαιτήσεις  που δε θα έκανες ποτέ εσύ. Εκμαιεύει μια βαθειά ντροπή, όχι μόνο για το πως μοιάζουμε, αλλά και για το ποιες είμαστε – μια ντροπή που ποτέ δε θα έκανες εν γνώσει σου κάποιο@ να νιώσει.

Παρόλα αυτά, το λες.

Μεγάλωσα κουήαρ και έκανα το κάμινγκ άουτ μου νέα. Στο δημοτικό οι συμμαθητ@ μου έπαιζαν το παιχνίδι μουτζούρωσε τ@ς κουήαρ, επέμεναν πως η απαράδεκτη ή γελοία συμπεριφορά ήταν τόσο γκέη. Κοινωνικά δυνατά αγόρια αποκαλούσαν λιγότερο δημοφιλή αγόρια πούσ_ _δες. Αυτά τα λόγια με πονούσαν τότε όπως είμαι σίγουρη πως σε πονάνε και εσένα σήμερα. Επειδή ξέρουμε – όλ@ ξέρουμε- πως το να χρησιμοποιείς την εμπειρία κάποι@ ή την ταυτότητά τ@ ως προσβολή είναι επώδυνο, απαράδεκτο, απαίσιο. Ήταν συνηθισμένο τότε, αλλά το ότι το έκαναν όλ@ δεν το έκανε να είναι σωστό.

Το να νιώθεις χοντρή όμως είναι μοναδικά ύπουλο γιατί δεν εξωτερικεύεται. Το να νιώθεις χοντρή είναι ένα όπλο σχεδιασμένο για χρήση στις εαυτές μας. Είναι μια καταναγκαστική επίδειξη των τρόπων που μάθαμε να μισούμε τις εαυτές μας μετά από χρόνια, δεκαετίες, γενιές αυτό-απέχθειας που απαιτείται από εμάς. Είναι μια δημόσια επιτέλεση της δυσαρέσκειάς μας, και το μόνο μας κοινό είναι η εαυτή μας. Είναι ένα θέατρο πολέμου.

Παρόλα αυτά, ακόμα, τα χοντρά άτομα είναι οι παράπλευρες απώλειες.

Τα χοντρά άτομα είναι θύματα αυτών των φιλικών πυρών γιατί οι ανάγκες μας πολύ σπάνια λαμβάνονται υπόψη. Αμέτρητ@ λεπτ@ φίλ@ μου έχουν πει πως «νιώθουν χοντρ@» γιατί δεν περνάει καν από το μυαλό τους πως τα συναισθήματά τους μπορεί να έχουν επίδραση πάνω μου. Στο κάτω-κάτω είναι απλά συναισθήματα, σωστά; Και οι άνθρωποι είναι μόνο προσωρινά χοντρ@ αφού όλ@ μας οφείλουμε να χάνουμε βάρος με κάθε κόστος. Αν δεν χάσω βάρος, τότε η εμπειρία μου δε χρειάζεται να ληφθεί υπόψη. Ποι@ να νοιαστεί για τα συναισθήματα μιας ισόβιας χοντροκώλας;

Εσύ και εγώ ζούμε και οι δύο σε ένα κόσμο όπου το μίσος προς τα χοντρά άτομα δεν είναι απλά κοινό, αλλά υποχρεωτικό. Η διαφορά είναι ότι το σώμα μου είναι ο στόχος για όλο αυτό το βιτριόλι, την καραντίνα, το φόβο.

Ανάμεσα σε όλα αυτά, πήρα τη μη-δημοφιλή και αναγκαία απόφαση να μη μισώ την εαυτή μου. Οικογένεια, φίλ@, γειτον@, συνάδελφ@, γιατροί, περιοδικά και τηλεοπτικά σόου με κάνουν έτσι και αλλιώς να νιώθω απαίσια. Έχω ξοδέψει πολλά χρόνια να γεμίζω το σεντούκι μου με υπερχειλίζουσα ελπίδα. Έχω μαζέψει προσεκτικά πολλά μπιχλιμπίδια, μερίδες, ρούχα μικρότερου μεγέθους, πράγματα για να με εμπνεύσουν να χάσω βάρος – προμήθειες για τη ζωή που θα μου επιτραπεί να ζήσω μόνο όταν γίνω αδύνατη.

Τώρα, μετά από χρόνια μεθοδικής και υποχρεωτικής αυτό-απέχθειας, έχω αποφασίσει να σταματήσω να περιμένω. Έχω αποφασίσει πως έχει νόημα το να ζήσω τη ζωή μου τώρα, όπως είμαι. Φοράω νούμερο 26, θα βγω ραντεβού, θα ταξιδέψω, θα αγαπήσω, θα φορέσω φωτεινά χρώματα, θα κολυμπήσω και θα τρέξω. Θα ταΐσω την εαυτή μου με στιγμές χαράς, ακόμα και σε ένα κόσμο που μου λέει πως το μόνο που μπορεί να μου δώσει το σώμα μου είναι ντροπή.

Έτσι κάθε μέρα, ξυπνάω και αποφασίζω να αντιμετωπίσω τον ηράκλειο άθλο του να μάθω να αγαπάω το σώμα μου. Μερικές μέρες φτάνω μόνο μέχρι την αδιαφορία. Πιο φωτεινές μέρας, μπορώ να δω λάμψεις αγάπης για το κακολογιασμένο μου δέρμα. Αυτή η αγάπη λαμπυρίζει από μακριά, μια ιδέα ανατολής μετά από μια μακρά και βάναυση νύχτα.

Μετά από όλη αυτή τη σκληρή δουλειά, το «νιώθω χοντρή» είναι μια υπενθύμιση όλων των άσχημων πραγμάτων που αντιπροσωπεύει το σώμα μου. Μου θυμίζει πόσο εξαντλητικό είναι το να υπερασπίζομαι την αυτό-αξία μου κάθε μέρα, πόση ενέργεια χρειάζεται απλά για να υπάρξω δημόσια, για να φανώ. Είναι υπεραρκετό το να πρέπει να αντιμετωπίζω τον καθημερινό οχετό από άσεμνα μηνύματα για το πώς θα έπρεπε να είναι το σώμα μου, χωρίς να ακούω φίλες να αντιμετωπίζουν την τραγική μοίρα του να νιώθουν πως έχουν το σώμα που έχω εγώ.

Είσαι φανταστική φίλη και συμπονετική άνθρωπος. Είναι βαθιές σου αξίες ο σεβασμός, το δίκαιο και η αξιοπρέπεια, και κάνεις ό,τι μπορείς για να ζήσεις σύμφωνα με αυτές σου τις αξίες. Είσαι επίσης το προϊόν ενός κόσμου που μαθαίνει σε όλ@ μας να παίρνουμε τη σκυτάλη της αυτό-απέχθειας. Όταν το κάνεις αυτό, υπονομεύεις την πιο τρυφερή εαυτή σου, τα πιο γλυκά σου κομμάτια. Σε αποκόβει από τις αξίες που έχεις υψηλότερα. Η δυσαρέσκεια σου με το ίδιο σου το σώμα δημιουργεί μια τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ μας.

Το να αγαπάς την εαυτή σου είναι εντυπωσιακή πράξη συμπόνιας, αγαπημένη  μου φίλη. Δεν θα ανεχόσουν μίσος για τ@ φίλ@ σου, την οικογένειά σου, την κοινότητά σου – για κανένα άτομο. Βρες τη δύναμη και το κουράγιο να αγαπήσεις την εαυτή σου με τον ίδιο τρόπο. Είναι τόσο επείγον για την επιβίωσή μου όσο είναι και για τη δική σου.

Μια φορά, ας γίνουμε ο αγώνας για τον οποίο ζούμε.

_________________________________________________________________________

Άλλα μεταφρασμένα άρθρα της Your Fat Friend που υπάρχουν στο σάητ μας

– Μια παράκληση από τη χοντρή σου φίλη: τι χρειάζομαι όταν μιλάμε για σώματα.
– Ένα ραβασάκι από τη χοντρή σου φίλη: Είναι οκ. Είσαι χοντρή.
– Η χοντρή σου φίλη θέλει να μιλήσετε για τη χοντροφοβία.
– Τι συμβαίνει όταν λες όμορφη τη χοντρή σου φίλη.
– Πως είναι το να είμαι το χοντρό άτομο που κάθεται δίπλα σου στο αεροπλάνο.
– Κάλεσμα για δράση: η χοντρή σου φίλη είναι μόνη.

Περισσότερα για τη χοντροφοβία

– Το γράμμα μιας γυναίκας «μεγάλου μεγέθους» προς τα τρολλ του ίντερνετ και όσ@ς έχουν κάτι να πουν για τα χοντρά σώματα
– Εκπομπή #38: αφιέρωμα σε πάχος και χοντροφοβία
– Εκπομπή #39: αντιδράσεις και σχόλια για το αφιέρωμά μας στη χοντροφοβία
– Εκπομπή #49: χοντροφοβική καμπάνια της PETA
– Εκπομπή #60: δίαιτες και καπιταλισμός