Ιστορίες από τα σχολεία 1 – Μάγισσες και καθηγητές στη φορμόλη

Βράζω στο ζουμί μου που η κόρη μου πάει σχολείο και πρέπει να ανέχεται να της λένε πως η οικογένειά της (όταν δεν είναι αόρατη) δεν είναι “φυσιολογική” και είναι “λάθος.” Πως η μαμά της είναι εγωίστρια γιατί αποφάσισε πως δεν ήθελε να κλειστεί σε έναν δυστυχισμένο γάμο επειδή θα έκανε παιδί (έλα να ανταλλάξουμε ζωές, κύριε καθηγητά, για μια μέρα και μετά να μου πεις πόσο εγωίστρια είμαι). Ότι οι γυναίκες είμαστε πουλυέξοδες, μουρμούρες, λουσούδες, φάουσες, ύπουλες, χειριστικές, παράσιτα αλλά και “αναγκαία κακά” προκειμένου οι άντρες να αποκτούν οικογένειες και να διαιωνίζεται το ανθρώπινο είδος. Ότι δηλαδή είμαστε χρήσιμες ως αναπαραγωγικές μηχανές. Και ότι η κακία μας είναι ευτυχώς θεραπεύσιμη μέσω του (εννοείται του ετεροκανονικού, φαντάζομαι και ιεραποστολικού μόνο) σεξ. Βράζω στο ζουμί μου που η κόρη μου πάει σχολείο και πρέπει να μαθαίνει για τη σεξουαλική ζωή που (ο καθηγητής της νομίζει πως) η πεθερά του δεν έχει (για μένα αυτό αγγίζει? τα όρια της σεξουαλικής παρενόχλησης). Που πρέπει να ακούει το μονολογικό παραλήρημα ενός μισογύνη που ζει σε ένα δυστυχισμένο γάμο, τον οποίο δεν τερματίζει (και στον οποίο κατά πάσα πιθανότητα ο μόνος λόγος που εξ αρχής μπήκε είναι) λόγω των συντηρητικών του απόψεων περί οικογένειας. Που πρέπει να ακούει πως ο απόλυτος σκοπός της ζωής κάθε ανθρώπου είναι ο γάμος και η οικογένεια. Που πρέπει να ακούει πως οι άνθρωπ@ χωριζόμαστε σε “λογικούς” και άρα “φυσιολογικούς” και “τρελλούς” και πως οι “τρελλοί” πρέπει να κλείνονται για πάντα σε ψυχιατρεία για να μην διαταράσσουν την ομαλότητα της φυσιολογικής ζωής των υπολοίπων. Κατά τον ίδιο τρόπο που τη διαταράσσουμε και όσ@ δεν είμαστε “κανονικ@” γενικότερα, όπως πχ όσες αποκτήσαμε παιδιά και – άκουσον άκουσον – δεν παντρευτήκαμε. Και που όλα αυτά της τα λέει ένας καθηγητής που συμπαθά, ένας καθηγητής που υποτίθεται πως είναι χαλαρός και αστείος και όχι κάποιος που είναι φανερά συντηρητικός και αντιπαθητικός. Βράζω στο ζουμί μου που η κόρη μου πάει σχολείο, τα ακούει όλα αυτά και άλλα πολλά, έρχεται σπίτι αναστατωμένη κι εγώ δεν μπορώ να πάω στο σχολείο και να τ@ πω τι νομίζω για όλα αυτά.