Ο Γιακουμάτος, το μίσος, η πολιτική, η κανονικότητα και η λαϊκή εντολή

Λοιπόν, κύριε χύμα-τσοπανόσκυλο-που-είναι-αρνάκι, εντάξει… Πρώτο, έχω πρόβλημα με τη ματσίλα. Αλλά έχω κι εγώ πάρα πολλ@ φίλ@ στρέιτ. Πάρα πολλούς! Δεν με ενδιαφέρει η συμπεριφορά η σεξουαλική σας, είναι δικό σας θέμα. Ούτε κι αν σας αρέσει «το ωραίο φύλο» με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι δεν μπορείς να προτείνεις αυτό το θέμα ως μεγάλο πλεονέκτημα. Είναι κάτι που το ‘χουν όλοι. Είναι ένα προνόμιο. Δηλαδή δεν μπορείς να μου ανάγεις την ετεροφυλοφιλία σε… σε παράδειγμα προς μίμηση. Και σίγουρα δεν μπορείς να μου ανάγεις την τοξική σου αρρενωπότητα σε… σε προτέρημα και καθολικό κανόνα! Εντάξει, είναι ένας άνθρωπος… Ο σις ετεροφυλόφιλος λευκός άντρας συντηρητικός πολιτικός είναι μάλλον ενός είδους μόνο, για να το καταλάβετε κοινωνικά. Είναι επίκτητος ρόλος, ο οποίος στην επιτέλεσή του καταπιέζει όλ@ εμάς τ@ υπόλοιπ@. Αυτός δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Θέλω να πιστεύω όμως πως μπορούμε να τον ανατρέψουμε. Αυτός έγινε! Δηλαδή, τα προνόμιά του ήταν περισσότερα από τις εμπειρίες του. Αυτόν λοιπόν έχω κάθε λόγο να τα έχω μαζί του. Δεν είμαι ετεροφοβική. Απλώς πρέπει να έχουμε όλ@ παραδείγματα. Και πρέπει να έχουμε όλ@ εκπροσώπηση. Εκπροσώπηση δεν χρειάζονται ούτε και πρέπει να έχουν οι κακοποιητές. Άμα δεις στην τηλεόραση, πχ, η οποία μπαίνει στο σπίτι μέσα, όλα τα παραδείγματα είναι τα 90%, τα πετυχημένα, ετεροκανονικά, κυρίαρχα αρρενωπά, κακοποιητικά. […] Όταν το παιδί βλέπει ότι ανεβαίνει, ανεβαίνει, ε… επηρεάζεται. Είναι μια κανονικότητα. Είναι κοινωνικό προνόμιο και είναι η δική μας πολιτική καταπίεση. Η αντίστασή μας είναι κολλητική, ναι, για αυτό να φοβάσαι!