Αυτή η εκπομπή (που μπορείτε να την ακούσετε κάνοντας κλικ εδώ) ήταν ένα δίωρο αφιέρωμα στο πάχος. Χωρίζουμε τα λινκ σε μικρότερες θεματικές για ευκολία:
Πώς/γιατί το πάχος δομείται ως Άλλο
– http://www.themilitantbaker.com/2013/08/why-weve-learned-to-hate-ourselves.html
– http://www.themilitantbaker.com/2013/12/what-autocomplete-will-tell-you-about.html
– http://www.plosone.org/article/info:doi/10.1371/journal.pone.0048691
– http://www.yiannisgabriel.com/2012/09/the-other-and-othering-short.html
Παθολογικοποίηση του σώματος
– http://www.shakesville.com/2011/09/on-fat-hatred-and-eliminationism.html
– http://fatheffalump.wordpress.com/2013/06/19/i-am-not-a-disease/
– http://voices.yahoo.com/cellulite-womens-disease-doesnt-exist-10921465.html
– http://themilitantbaker.tumblr.com/post/68823944677/fat-politics-are-near-and-dear-to-my-heart-not
– http://www.xojane.com/issues/the-problem-with-glorifying-obesity
– http://www.alreadypretty.com/2011/03/the-question-of-health.html
Τι σημαίνει υγιής και γιατί να είναι σημαντικό
– http://kateharding.net/faq/but-dont-you-realize-fat-is-unhealthy/
– http://www.preventdisease.com/news/articles/081806_bmi.shtml
– http://casual-isms.tumblr.com/post/33362045104/big-fat-list-of-myth-defying-health-resources
– http://danceswithfat.wordpress.com/2014/06/28/as-long-as-youre-healthy/
– http://www.themilitantbaker.com/2014/04/6-things-that-i-understand-about-fat.html
– http://www.slate.com/articles/health_and_science/science/2009/07/beyond_bmi.html
– http://the-f-word.org/blog/index.php/2009/07/22/the-history-of-bmi-and-why-we-still-use-it/
– http://the-f-word.org/blog/index.php/2007/06/18/more-on-the-trouble-with-normal/
– http://www.adiosbarbie.com/2014/06/the-shame-of-fat-shaming/
– http://www.shakesville.com/2012/11/fatsronauts-101_28.html
– http://www.slate.com/blogs/xx_factor/2013/07/26/fat_shaming_leads_to_weight_gain_not_loss_according_to_a_new_study.html
– http://www.sciencedaily.com/releases/2012/09/120904193052.htm
– http://meloukhia.net/2014/02/why_haes_doesnt_work_for_me/
– http://upxperiscope.tumblr.com/post/57792723477/corpolitical-truth-behind-fat-references
Αστυνόμευση του σώματος και κουλτούρα της δίαιτας
– http://www.adiosbarbie.com/2012/12/ditch-the-diet-in-2013/
– http://morecabaret.com/2013/05/07/why-i-dont-diet-an-ode-to-my-father/
– http://www.yourfairyangel.com/blog/an-open-apology-to-all-of-my-weight-loss-clients
Φεμινιστική προσέγγιση του πάχους
– http://www.newstatesman.com/lifestyle/2013/05/i-don%E2%80%99t-want-be-told-i%E2%80%99m-pretty-i-am-i-want-live-world-where-that%E2%80%99s-irrelevant
– http://pinkvox.com/fat-is-still-a-feminist-issue/
– http://www.margitteleah.com/judy-freespirit/
– http://leavingevidence.wordpress.com/2011/08/22/moving-toward-the-ugly-a-politic-beyond-desirability/
– http://fatbodypolitics.com/2014/04/04/notyourgoodfatty-and-the-performing-fatty/
– http://upxperiscope.tumblr.com/post/71981975331/society-however-does-not-see-all-fat-as-being
Διαφορετικές εμπειρίες σε διαφορετικά μεγέθη
– http://www.xojane.com/healthy/sometimes-i-feel-like-a-circus-fat-lady-but-that-doesnt-mean-you-arent-fat-too
– http://fatfashionablefeminist.wordpress.com/2013/02/22/why-my-fat-is-different-from-your-fat-some-thoughts-on-thin-privilege-at-different-sizes/
– http://articles.latimes.com/2009/mar/01/image/ig-size1
– http://www.businessinsider.com/abercrombie-wants-thin-customers-2013-5
Προνόμιο λεπτών σωμάτων και σύμμαχοι
– http://jezebel.com/thin-women-ive-got-your-back-could-you-get-mine-1173888442
– http://www.adiosbarbie.com/2013/08/re-touching-the-consequences-of-extreme-thinness/
– http://www.themilitantbaker.com/2013/08/can-we-stop-with-skinny-shaming-already.html
– http://www.xojane.com/issues/how-not-to-be-a-dick-to-your-fat-friends
Αλλάζοντας οπτική για τις εαυτές μας: αγάπη, αυτοεκτίμηση, self care
– http://www.margitteleah.com/i-dont-have-to-explain-my-fat-to-you/
– http://www.adiosbarbie.com/2014/07/too-much-to-love-family-size-and-finally-learning-to-love-your-body/
– http://www.adiosbarbie.com/2012/06/the-earth-my-butt-and-other-big-round-things-body-acceptance-in-ya-literature/
– http://www.theage.com.au/lifestyle/life/reclaiming-the-fword-fat-20130717-2q3jw.html
– http://feministing.com/2014/05/21/how-im-learning-to-appreciate-different-bodies/
– http://danceswithfat.wordpress.com/2013/08/02/smart-answers-to-stupid-questions/
Θετικές εικόνες, εκπροσώπηση, ορατότητα
– http://www.leblogdebigbeauty.com/en/
– http://www.gabifresh.com/
– http://tessmunster.com/
– http://vimeo.com/94364919
– http://fatwonderwoman.blogspot.gr/
– http://www.themilitantbaker.com/p/25-things-fat-people-shouldnt-do.html
Εντζόι!
to tipota (@totipota)
08/07/2014
Ρε παιδιά τι να λέμε τώρα.O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) των Ηνωμένων Εθνών θεωρεί την παχυσαρκία αντικανονική (abnormal) για τον άνθρωπο. Ορίστε http://www.who.int/topics/obesity/en/
Overweight and obesity are major risk factors for a number of chronic diseases, including diabetes, cardiovascular diseases and cancer. Once considered a problem only in high income countries, overweight and obesity are now dramatically on the rise in low- and middle-income countries, particularly in urban settings.
Τι πάτε να μας αποδείξετε; Αυτό που προσπαθείτε να κάνετε με αυτην την εκπομπή δεν διαφέρει πολύ από τους Ρεπουμπλικανούς που τους παρουσιάζουν στοιχέια για υπερθέρμανση του πλανήτη από ανθρωπογενείς παράγοντες αλλά εκείνοι » δεν το πιστεύουν » .
Μην ενθαρρύνεται την παχυσαρκία! Το πάχος είναι καρκινογόνο. Άμα αγαπάτε τo γυναικείο φύλο και θέλετε όλες τις γυναίκες να είναι υγιείς προωθείστε την ενημέρωση και την θεραπεία/αντιμετώπιση.
50ft queenie
08/07/2014
Γεια σου.
1. Το να συγκρίνεις τις ρεπουμπλικανικές προσπάθειες άρνησης της επιστήμης με το κάλεσμά μας να καταλάβουμε την επιστήμη, είναι καθαρά αστείο. Εάν μπεις στον κόπο να διαβάσεις μερικά από τα λινκ παραπάνω, θα δεις πως οι περισσότεροι οργανισμοί υγείας διαφωνούν κάθετα με την αξιολόγηση της παχυσαρκίας ως ασθένειας. Αυτό ακριβώς αναφέραμε.
2. Το πάχος δεν είναι καρκινογόνο. Μη μοιράζεσαι ψέμματα εδώ.
3. Δεν ενθαρρύνουμε την παχυσαρκία. Ενθαρρύνουμε α) την αποδοχή του εαυτού για μια πιο ισορροπημένη ζωή και, β) την αμφισβήτηση του κοινωνικού στάτους που πάει πακέτο με την έννοια της υγείας.
4. Θα συνέχιζα να σου απαντάω αλλά μετά τσέκαρα το προφίλ σου στο τουίτερ που έχεις λινκάρει και είδα αυτά:
Και οκ, δεν έχει κανένα νόημα.
Αντίο.
to tipota (@totipota)
08/07/2014
Όσο προκατειλιμένος είμαι εγώ άλλο τόσο είστε και εσείς.
Πάντως δεν θα αναρτούσα ποτέ ψευδείς πληροφορίες πουθενά γιατί έχω αξιοπρέπεια.
Oρίστε η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο
http://www.cancerresearchuk.org/cancer-info/healthyliving/obesityandweight/howdoweknow/body-weight-and-cancer-the-evidence
Τόσες έρευνες το λένε. Εσεις ακόμα δεν »πιστεύετε» στην Κλιματική Αλλαγή ούτε στους δεινοσαύρους.
Καληνύχτα ;)
Arjer
08/07/2014
Σχόλιο 1: ιατρικές έρευνες δεν δείχνουν ότι οι παχύσαρκοι ζουν περισσότερο από τους μη παχύσαρκους. Σε ορισμένες υπο-ομάδες ασθενών (ασθενείς που πάσχουν από ορισμένες χρονίες ασθένειες, άτομα με καρδιακή ανεπάρκεια…), το πάχος πιθανώς , μα στο συνολικό πληθυσμό το χαμηλότερο βάρος έχει θετική συνάφεια με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής:
Σχόλιο 2: ο δείκτης μάζας σώματος στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων συμφωνεί με την παχυσαρκία μετρώμενη με ποσοστό σωματικού λίπους. Οι εξαιρέσεις βρίσκονται σε άτομα με πολλή μυική μάζα, εφ’ όσον το λίπος είναι πολύ αραιότερο του μυικού ιστού.
Σχόλιο 3: είναι αδύνατο να «μην μπορεί κάποιος να είναι ‘αδύνατος'». Αν κάποιος καταναλώνει λιγότερη ενέργεια από όση ξοδεύει, θα χάσει μάζα. Αν συμβεί το αντίστροφο, θα πάρει μάζα. Αυτό είναι ένα γεγονός ανεξάρτητο των βιωμάτων του καθενός.
Σχόλιο 4: το ότι ο ΠΟΥ διαφωνεί με την αξιολόγηση της παχυσαρκίας ως ασθένειας είναι ορθότατο, αλλά όχι για κοινωνιολογικούς λόγους, δηλαδή ότι η ταμπέλα «ασθένεια» είναι μία μορφή στίγματος. Ισχύει και αυτό (ειδικά σε περιπτώσεις νοητικών «νοσημάτων») μα η παχυσαρκία είναι μία σωματική κατάσταση και ο λόγος που ο ΠΟΥ αποστρέφεται τον όρο «ασθένεια» στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ πεζότερος. Πολύ απλά, η λέξη «ασθένεια» υπονοεί πως κάτι δεν λειτουργεί καλά στο σώμα. Αντιθέτως, το σώμα λειτουργεί θαυμάσια: δέχεται περισσότερη ενέργεια και την αποθηκεύει ως παραπανίσιο λίπος. Πρόβλημα (και ασθένεια) θα υπήρχε αν το σώμα ΔΕΝ αποθήκευε την παραπανίσια ενέργεια, όπως συμβαίνει σε αυτήν την γυναίκα η οποία καταναλώνει 5000 kcal/diem και έχει 0% σωματικό λίπος (https://en.wikipedia.org/wiki/Lizzie_Vel%C3%A1squez) Η παχυσαρκία πολύ απλά δεν πρέπει να αποκαλείται ασθένεια διότι ο καθένας πάσχων από αυτή μπορεί να την ξεφορτωθεί. Δεν είναι εύκολο, αλλά σίγουρα δεν είναι και πολύπλοκο.
50ft queenie
08/07/2014
@ Arjer:
1. Ιατρικές έρευνες δείχνουν πως το πάχος δεν έχει correlative σχέση με τις ασθένειες που του προσάπτονται, όπως τα καρδιακά προβλήματα:
«Ancel Keys and colleagues confirmed this nearly half a century ago upon examining 16 prospective studies in seven countries, as well as actual angiographic and autopsy examinations of 23,000 sets of coronary arteries which found no relationship between body fatness and the degree or progression of atherosclerotic build-up. And the most careful studies ever since have continued to support these findings.
Dr. Paul Ernsberger, of Case Western Reserve School of Medicine in Cleveland, Ohio, led a review of nearly 400 studies that was published in the Journal of Obesity and Weight Regulation in 1987 which corroborated these results. “The idea that fat strains the heart has no scientific basis,” he said. “As far as I can tell, the idea comes from diet books, not scientific books. Unfortunately, some doctors read diet books.”»
Η υπόθεση του κοινού είναι πως «πάχος = ασθένεια = πρόωρος θάνατος» και έτσι ακριβώς πλασάρεται. Η συνειδητοποίηση δε, πως κάποιοι παχιοί άνθρωποι γλιτώνουν θανατηφόρα περιστατικά ενώ αδύνατοι όχι, είναι σοκαριστικό για πολύ κόσμο.
2. Ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) δεν είναι ένα τυχαίο πράγμα που το χρησιμοποιεί ένας γιατρός και κανείς άλλος στον κόσμο. Είναι ο γνωστότερος και δημοφιλέστερος τρόπος να αξιολογήσει κάποι@ το σώμα τ@ και σε πολλές χώρες χρησιμοποιείται και σε κρατικά νοσοκομεία. Είναι εξαιρετικής σημασίας να μπορούμε να καταλάβουμε πώς το BMI δημιουργήθηκε, σε τι βασίζεται, γιατί χρησιμοποιείται από τα φόρτιζ και μετά κ.ο.κ. Και πάλι, σου επιστώ την προσοχή, πως το BMI και τα αποτελέσματά του χρησιμοποιούνται σήμερα για να κρίνουν το πάχος σε συνάρτηση με την ασθένεια. Έτσι πλασάρεται. Έτσι το έχει ο περισσότερος κόσμος στον νου του. Και είναι απόλυτα σημαντικό να αποδεσμευτούν αυτά τα δύο. Ακόμη, το BMI χρησιμοποιείται ως τρομοκρατικό επιχείρημα για νεαρά κορίτσια (ειδικά στην ηλικία της εφηβείας) για να πιεστούν να μπουν σε δίαιτες που μπορεί να τους κάνουν τελικά περισσότερο κακό.
3. Για να καταλάβεις καλύτερα τι εννοούμε: εσύ κι εγώ μπορεί να καταναλώνουμε κάθε μέρα τον ίδιο αριθμό θερμίδων και να καίμε τον ίδιο αριθμό θερμίδων. Αυτό δεν σημαίνει πως εσύ κι εγώ θα είμαστε τα ίδια κιλά γιατί αυτό (παρ’ ό,τι ακούγεται πολύ επιστημονικό, απλό και εύκολο) δεν είναι ενδεικτικό του πώς λειτουργεί ένας οργανισμός. Μπορεί για οποιονδήποτε λόγο (θυρεοειδής, ορμόνες άλλη κατάσταση) να μεταβολίζουμε διαφορετικά και άρα εσύ να είσαι αδύνατος κι εγώ χοντρή.
Έτσι λοιπόν, μπορεί ένας άνθρωπος να είναι χοντρός παρά του ότι καταναλώνει και καίει Χ αριθμό θερμίδων που κρίνεται πως είναι ο «σωστός».
4. Βεβαίως και δεν είναι ασθένεια. Το σώμα λειτουργεί κανονικά. Ακριβώς. Απάντησες μόνος σου την ερώτησή σου. Και όχι, δεν αποφεύγεται η κατηγοριοποίησή της ως ασθένειας γιατί «ο καθένας πάσχων από αυτή μπορεί να την ξεφορτωθεί». Πολλές ασθένειες μπορούμε να τις ξεφορτωθούμε (και πολύ εύκολα μάλιστα) αλλά εξακολουθούν να είναι ασθένειες.
Τέλος, οι διαταρραχές που προκαλούνται από τη χοντροφοβία και τον βίαιο στιγματισμό και περιθωριοποίηση των χοντρών ανθρώπων, έχουν πολύ πραγματικά αποτελέσματα στις ζωές τους (πολύ συχνά θανατηφόρα). Όλο κι όλο που λέμε λοιπόν είναι να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε τα λανθασμένα και αρνητικά στερεότυπα για το πάχος και τους χοντρούς ανθρώπους. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο.
@ tipota:
Η τακτική σου δεν έχει μεγάλη αποδοτικότητα. Προσπαθείς να δημιουργήσεις σύγχιση, ταυτίζοντας ανθρώπους που προωθούν ορθολογισμό και την διαρκή επανεξέταση των επιστημονικών στοιχείων, με άτομα που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Καλό θα ήταν να μην το συνεχίσεις, αλλά να προσπαθήσεις ν’ απαντήσεις με επιχειρήματα που δεν καταρρίπτονται ήδη στα λινκ που προσφέρουμε παραπάνω.
Η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημονικών ερευνών συμφωνεί πως δεν υπάρχει συσχετισμός του πάχους με τον καρκίνο, αλλά μάλιστα πως το πάχος μπορεί να λειτουργήσει ως εν δυνάμει προστασία απέναντι σε κάποιες μορφές καρκίνου. (Χρησιμοποιώντας τη δική σου τακτική: όπως και η πλειοψηφία ερευνών στηρίζει την κλιματική αλλαγή, έτσι και 19 από τις 23 σχετικές έρευνες, στηρίζουν πως το πάχος και ο καρκίνος δεν έχουν σχέση.) Τα στοιχεία είναι παραπάνω. Μπες στον κόπο να διαβάσεις.
to tipota (@totipota)
08/07/2014
@50ft queenie Γελοιότητες. Είναι σαν να μου ζητάτε να διαβάσω τον νόμο πλαίσιο από το site της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αφού όλα τα links που έχετε βάλει είναι απο blogs φεμινιστριών και μόνο μια published έρευνα υπάρχει (από το 2012). ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ενάντια στο επίσημο ανακοινωθέν παγκοσμίων οργανισμών.
Η εκπομπή σας είναι επικύνδινη. Oι χοντρές (και οι χοντροί) πρέπει να αδυνατίζουν για να μην φύγουν από την ζωή πριν την ώρα τους. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουν το bullying καθολικά είναι να πισμώσουν και να αδυνατίσουν.
50ft queenie
08/07/2014
Δεν έχω κανένα πρόβλημα να έρχεσαι εδώ και να λες την αποψάρα σου και ιατρικές ανακρίβειες (οι οποίες καταρρίπτονται ούτως ή άλλως επιστημονικά στα λινκς που δώσαμε και στα λινκς που περιέχονται μέσα τους -εκεί θα βρεις κι άλλες πολλές έρευνες), αλλά τραβάω τη γραμμή στα κακοποιητικά σχόλια. Εάν θέλεις να συνεχίσεις να σχολιάζεις εδώ, παρακαλώ περιόρισε τις εκφράσεις σου σε σχόλια που δεν είναι κακοποιητικά και triggering για κόσμο που διαβάζει το νήμα αυτό.
Arjer
08/07/2014
>1. Ιατρικές έρευνες δείχνουν πως το πάχος δεν έχει correlative σχέση με τις ασθένειες που του προσάπτονται, όπως τα καρδιακά προβλήματα:
[…]
>Η υπόθεση του κοινού είναι πως “πάχος = ασθένεια = πρόωρος θάνατος” και έτσι ακριβώς πλασάρεται. Η συνειδητοποίηση δε, πως κάποιοι παχιοί άνθρωποι γλιτώνουν θανατηφόρα περιστατικά ενώ αδύνατοι όχι, είναι σοκαριστικό για πολύ κόσμο.
Πράγματι, κάποιοι παχύσαρκοι άνθρωποι γλιτώνουν θανατηφόρα περιστατικά. Είναι ενδιαφέρον; Βεβαίως, μα είναι και παραπλανητκό, όπως ο στατιστικολόγος που κουβαλά πάντα μαζί του μία βόμβα στο αεροπλάνο επειδή σκέφτεται πως είναι απίθανο να υπάρχουν δύο βόμβες στην ίδια πτήση και αισθάνεται ασφαλέστερος. Το γεγονός παραμένει πως υπάρχει σχέση στατιστικής συνάφειας μεταξύ πάχους και χρονίων ασθενειών. Το ότι υπάρχουν εξαιρέσεις δεν σημαίνει πως αυτομάτως το πάχος δεν είναι προάγγελος προβλημάτων υγείας. Το «παράδοξο της παχυσαρκίας» είναι μία περίπτωση «τυχερού μέσα στην ατυχία του».
>2. Ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) δεν είναι ένα τυχαίο πράγμα που το χρησιμοποιεί ένας γιατρός και κανείς άλλος στον κόσμο. Είναι ο γνωστότερος και δημοφιλέστερος τρόπος να αξιολογήσει κάποι@ το σώμα τ@ και σε πολλές χώρες χρησιμοποιείται και σε κρατικά νοσοκομεία. Είναι εξαιρετικής σημασίας να μπορούμε να καταλάβουμε πώς το BMI δημιουργήθηκε, σε τι βασίζεται, γιατί χρησιμοποιείται από τα φόρτιζ και μετά κ.ο.κ. Και πάλι, σου επιστώ την προσοχή, πως το BMI και τα αποτελέσματά του χρησιμοποιούνται σήμερα για να κρίνουν το πάχος σε συνάρτηση με την ασθένεια. Έτσι πλασάρεται. Έτσι το έχει ο περισσότερος κόσμος στον νου του. Και είναι απόλυτα σημαντικό να αποδεσμευτούν αυτά τα δύο. Ακόμη, το BMI χρησιμοποιείται ως τρομοκρατικό επιχείρημα για νεαρά κορίτσια (ειδικά στην ηλικία της εφηβείας) για να πιεστούν να μπουν σε δίαιτες που μπορεί να τους κάνουν τελικά περισσότερο κακό.
Το εάν ο δείκτης μάζας σώματος είναι χρήσιμος ως μετρική είναι εντελώς ανεξάρτητο με την ιστορία του. Είναι δε χρήσιμος για την κρίση του πάχους σε συνάρτηση με την ασθένεια διότι, πολύ απλά, τα υγιή όρια βάρους ενός ψηλότερου ανθρώπου είναι ψηλότερα από ενός κοντύτερου ανθρώπου (και η παραβολική σχέση ιδανικού βαρους-ύψους μετρηθεί εμπειρικά να είναι μία πολύ καλή προσέγγιση). Το ότι ο ΔΜΣ χρησιμοποιείται ως «τρομοκρατικό επιχείρημα» δεν αναιρεί τη χρησιμότητά του σε περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται ως μία αντικειμενική εκτίμηση για το αν κάποιος είναι παχύσαρκος ή όχι. Κανείς δεν ισχυρίζεται πως ένα άτομο με ΔΜΣ 26 είναι αυτομάτως μη υγιής, μα είναι σχεδόν βέβαιο πως ένα άτομο με παχυσαρκία κλασης ΙΙ (ΔΜΣ > 35) θα έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσει ορισμένα προβλήματα (από πόνους σε αρθρώσεις μέχρι νυχτερινή άπνοια) από ένα άτομο κανονικού βάρους.
>3. Για να καταλάβεις καλύτερα τι εννοούμε: εσύ κι εγώ μπορεί να καταναλώνουμε κάθε μέρα τον ίδιο αριθμό θερμίδων και να καίμε τον ίδιο αριθμό θερμίδων. Αυτό δεν σημαίνει πως εσύ κι εγώ θα είμαστε τα ίδια κιλά γιατί αυτό (παρ’ ό,τι ακούγεται πολύ επιστημονικό, απλό και εύκολο) δεν είναι ενδεικτικό του πώς λειτουργεί ένας οργανισμός. Μπορεί για οποιονδήποτε λόγο (θυρεοειδής, ορμόνες άλλη κατάσταση) να μεταβολίζουμε διαφορετικά και άρα εσύ να είσαι αδύνατος κι εγώ χοντρή.
>Έτσι λοιπόν, μπορεί ένας άνθρωπος να είναι χοντρός παρά του ότι καταναλώνει και καίει Χ αριθμό θερμίδων που κρίνεται πως είναι ο “σωστός”.
Δύο παρατηρήσεις: ο βασικός μεταβολικός ρυθμός των ανθρώπων έχει πολύ μικρότερη εμβέλεια απ’ ότι φαντάζεστε. Στο ίδιο βάρος, η διαφορά δεν υπερβαίνει τις 200/300 Θερμίδες/μέρα. Ο υποθυρεοειδισμός «προκαλεί» περίπου πέντε κιλά αύξησης βάρους. Ένας παχύσαρκος δεν μπορεί να δικαιολογήσει το πάχος του με τον υποθυρεοειδισμό του.
Δεύτερον, το να καταναλώνουμε κάθε μέρα τον ίδιο αριθμό θερμίδων και να καίμε τον ίδιο αριθμό θερμίδων δεν θα σήμαινε ότι θα είμαστε στα ίδια κιλά αν δεν ίσχυε ένα πράγμα: ένα μεγαλύτερο σώμα απαιτεί περισσότερη ενέργεια για να διατηρηθεί. Άλλες ενεργειακές ανάγκες έχει ένας αδύνατος άνθρωπος, άλλες ένας αθλητής, και άλλες ένας παχύσαρκος. Όπως δείχνει το παράδειγμα της Velásquez, είναι αλήθεια πως είναι δυνατόν να τρώει κάποιος πολύ και να μην είναι παχύσαρκος, μα είναι αδύνατον κάποιος να τρώει λίγο και να είναι παχύσαρκος. Όσο διαφορετικά και να μεταβολίζει κάποιος το φαγητό, δεν γίνεται να μεταβολίσετε ενέργεια που δεν υπάρχει.
>4. Βεβαίως και δεν είναι ασθένεια. Το σώμα λειτουργεί κανονικά. Ακριβώς. Απάντησες μόνος σου την ερώτησή σου. Και όχι, δεν αποφεύγεται η κατηγοριοποίησή της ως ασθένειας γιατί “ο καθένας πάσχων από αυτή μπορεί να την ξεφορτωθεί”. Πολλές ασθένειες μπορούμε να τις ξεφορτωθούμε (και πολύ εύκολα μάλιστα) αλλά εξακολουθούν να είναι ασθένειες.
Η κρίσιμη διαφορά είναι πως το πάχος είναι μία «ασθένεια» η οποία προκαλείται αποκλειστικά και μόνο από τις πράξεις του πάσχοντος (από μία δηλαδή μόνο πράξη, την κατανάλωση παραπανίσιας ενέργειας), και μπορεί να εξαφανιστεί και πάλι με τις πράξεις του πάσχοντος: η μείωση της ημερήσιας κατανάλωσης ενέργειας (γνωστή και ως «δίαιτα» -και πάλι παραπλανητικός όρος γιατί το να χάσει κανείς βάρος μόνιμα απαιτεί και μόνιμες αλλαγές). Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ειπωθεί για άλλες ασθένειες.
>Τέλος, οι διαταρραχές που προκαλούνται από τη χοντροφοβία και τον βίαιο στιγματισμό και περιθωριοποίηση των χοντρών ανθρώπων, έχουν πολύ πραγματικά αποτελέσματα στις ζωές τους (πολύ συχνά θανατηφόρα). Όλο κι όλο που λέμε λοιπόν είναι να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε τα λανθασμένα και αρνητικά στερεότυπα για το πάχος και τους χοντρούς ανθρώπους. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο.
Ποιος είναι ο «βίαιος» στιγματισμός που επηρεάζουν τους χοντρούς ανθρώπους σε σημείο θανάτου; Δεν έχω γνώση περί καταπίεσης των παχύσαρκων ανθρώπων. Αν μη τι άλλο, ένα παχύσαρκο άτομο είχε σαφώς το προνόμιο να έχει υπεραρκετό φαγητό προς την κάλυψη των αναγκών του. Ο ισχυρισμός σας είναι αντίστοιχος με το να ισχυρίζεται κανείς πως η περιθωριοποίηση των καπνιστών είναι αυτή που προκαλεί «συχνά θανατηφόρα» αποτελέσματα στη ζωή τους, ενώ το μόνο που τα προκαλεί είναι η συμπεριφορά τους.
50ft queenie
08/07/2014
Σ’ αυτό το σημείο αναρωτιέμαι πραγματικά αν άκουσες την εκπομπή και αν διάβασες το υλικό που παρέχουμε. Τα θέματα που θέτεις έχουν τις απαντήσεις τους ήδη εκεί.
Για να μη μακρυγορήσω να πω απλώς πως
– τα επιχειρήματα που έχουν να κάνουν με το BMI και τις θερμίδες ΔΕΝ καλύπτουν το εύρος της πραγματικής εμπειρίας και συνθηκών των ανθρώπων. Υπάρχει για παράδειγμα στην Αμερική τεράστια αύξηση του φαινομένου των παχύσαρκων παιδιών που παρουσιάζουν χαρακτηριστικά ασιτίας ανάμεσα σε φτωχούς πληθυσμούς που ζουν κοντά ή στο όριο της φτώχιας και βασίζονται σε food stamps για το φαγητό τους. Να ένας ταξικός παράγοντας μιας και τόσο απρόσεκτα αναφέρεις τη διαθεσιμότητα του φαγητού πιο πάνω: η ποιότητα του φαγητού που καταναλώνει ένας άνθρωπος (και η οποία έχει απόλυτα correlative σχέση με την τάξη του) είναι σημαντικός παράγοντας για την υγεία του -σε αντίθεση με το βάρος που δεν είναι.
– οι χοντροί άνθρωποι υφίστανται κοινωνικό αποκλεισμό γιατί στιγματίζονται ως «χαζοί, ανίκανοι, αδύναμοι, βρωμιάρηδες, άρρωστοι». Αυτά τα αρνητικά στερεότυπα είναι καταστροφικά σε προσωπικό επίπεδο (γιατί δημιουργούν σοβαρά ψυχολογικά ζητήματα), σε επαγγελματικό επίπεδο (στατιστικά οι περισσότεροι εργοδότες απορρίπτουν χοντρά άτομα παρά τα όποια προσόντα τους), σε κοινωνικό επίπεδο (κοροϊδία, διαπόμπευση) και σε ιατρικό επίπεδο (ά-πει-ρα παραδείγματα γιατρών που αντί να κάνουν ιατρικές εξετάσεις, προτείνουν ιατρικές «λύσεις» μόνο έχοντας δει το άτομο και κρίνοντας μόνο από το πάχος).
– οι δίαιτες ειδικά οι δίαιτες που κάθε τόσο πλασάρονται στο εμπόριο -διότι περί εμπορίου πρόκειται- εκμεταλλεύονται τον προαναφερθέντα κοινωνικό αποκλεισμό για να πουλήσουν (βιβλία, χάπια κ.ο.κ.). Το αποτέλεσμα είναι αρνητικό για πάνω από το 80% των ανθρώπων όπου όχι απλώς ξαναπαίρνουν τα κιλά τους, αλλά και περισσότερα. Το φαινόμενο αυτό (yo-yo dieting) έχει μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις στον μεταβολισμό και ακόμη και στο ίδιο το ανοσοποιητικό.
Τέλος, η ίδια η παρουσίαση του πάχους ως «τα ‘θελες και τα ‘παθες και τώρα θ’ αρρωστήσεις και θα πεθάνεις» που κάνεις κι εσύ, είναι ακριβώς ό,τι προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε προκειμένου να έχουμε ανθρώπους με λιγότερα προβλήματα.
Νίκη
28/12/2016
Μερικά σχετικά άρθρα που βρήκα ενδιαφέροντα
Doxing is an extreme form of online harassment, whereby your personal details are published with the intent of seriously fucking up your life.
Under my name were my e-mail addresses, my phone number, details of everywhere I had ever lived, my partner’s family’s hometown, the address of the home where I was raised and where my single mother still lives today.
Beneath every name on the site was also a “reason” for their presence. These included “gay,” “feminist,” “feminazi,” “liberal,” and “dyke,” among others. My reason was, simply, “fat.”
http://everydayfeminism.com/2016/12/4-things-doxing-taught-me-about-being-a-fat-person/
«When my surgeon told me a diagnosis five years prior could’ve saved my lung, I remember a feeling of complete and utter rage. Because I remembered the five years I spent looking for some kind of reason why I was always coughing, always sick. Most of all, I remembered being consistently told that the reason I was sick was because I was fat.
My doctors treated my fat, rather than investigating the real reason I was sick, and it could’ve killed me.»
http://everydayfeminism.com/2015/09/medical-fat-shaming-danger/
http://everydayfeminism.com/2015/11/when-fat-girl-eating-disorder/?utm_content=bufferca2c7&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer