Μετάφραση από ένα ποστ που κυκλοφορεί στο ίντερνετ και μας φάνηκε χρήσιμο να υπάρχει και στα ελληνικά.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να χάνετε την κηδεμονία των παιδιών σας. Η υπόθεση ότι οι γυναίκες είναι εκ φύσεως καλύτερες στη φροντίδα των παιδιών είναι μέρος της πατριαρχίας.
Στις φεμινίστριες δεν αρέσουν τα διαφημιστικά όπου οι άγαρμποι πατέρες χαλάνε την μπουγάδα και οι ικανές σύζυγοί τους πρέπει να επέμβουν για να το διορθώσουν. Η υπόθεση ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στο νοικοκυριό είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να πρέπει να πληρώνετε διατροφή. Η διατροφή ορίστηκε για να καταπολεμήσει το γεγονός ότι ιστορικά υπήρχε η προσδοκία για τις γυναίκες να βάλουν τα οικιακά τους καθήκοντα πριν από τους επαγγελματικούς τους στόχους, ελαχιστοποιώντας έτσι τη δυνατότητα εισοδήματός τους αν τελειώσει ο «παραδοσιακός» γάμος τους. Η υπόθεση ότι οι παντρεμένες γυναίκες πρέπει να κάνουν παιδιά αντί να βγάζουν χρήματα είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να βιάζεται κανείς στη φυλακή. Η επιείκεια και τα αστεία για το βιασμό στη φυλακή είναι μέρος της κουλτούρας του βιασμού, που είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να κατηγορείται κανείς ψευδώς για βιασμό. Οι ψευδείς κατηγορίες για βιασμό στιγματίζουν τα θύματα βιασμού, πράγμα που ενισχύει την κουλτούρα του βιασμού, που είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να νιώθετε μοναξιά και δε μισούμε τα «καλά παιδιά». Η ιδέα ότι μερικοί άνθρωποι έχουν από τη φύση τους μεγαλύτερη αξία από άλλους ανθρώπους λόγω επιφανειακών σωματικών χαρακτηριστικών είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να πρέπει να πληρώνετε στις εξόδους. Θέλουμε την ευκαιρία να έχουμε οικονομική επιτυχία ισότιμη με των αντρών σε όποιο τομέα εργασίας επιλέξουμε (και έχουμε τα κατάλληλα προσόντα), και το γεγονός ότι τώρα δεν την έχουμε είναι μέρος της πατριαρχίας. Η ιδέα ότι οι άντρες πρέπει να κανακεύουν και να συντηρούν τις γυναίκες, και/ή να αγοράζουν το ερωτικό ενδιαφέρον τους, είναι συγκαταβατική και βλαβερή και μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να ακρωτηριάζεστε ή να σκοτώνεστε σε βιομηχανικά ατυχήματα, ή να δουλεύετε σκληρά σε ανθρακωρυχεία ενώ εμείς κάνουμε ξεκούραστη γραμματειακή δουλειά και διάφορες δραστηριότητες με βελόνες. Το γεγονός ότι οι γυναίκες αποκλείονται εδώ και πολύ καιρό από τις επικίνδυνες βιομηχανικές εργασίες (από τους άντρες, εδώ που τα λέμε) είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να αυτοκτονείτε. Κάθε πίεση και προσδοκία που χαμηλώνει την ποιότητα ζωής για κάθε φύλο είναι μέρος της πατριαρχίας. Το γεγονός ότι η κατάθλιψη χαρακτηρίζεται ως θηλυπρεπής αδυναμία, που κάνει τους άντρες λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν θεραπεία, είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να σας κοιτάζουν καχύποπτα όταν πηγαίνετε το παιδί σας στο πάρκο (οι άντρες συχνά επιμένουν ότι αυτό είναι σοβαρό θέμα, οπότε θα τους εμπιστευτώ). Η υπόθεση ότι οι άντρες είναι αχόρταγα σεξουαλικά ζώα, σε συνδυασμό με την ιδέα ότι είναι αφύσικο οι άντρες να φροντίζουν τα παιδιά, είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να κατατάσσεστε ή να επιστρατεύεστε και μετά να πεθαίνετε στον πόλεμο ενώ εμείς μένουμε σπίτι να σιδερώνουμε. Η ιδέα ότι οι γυναίκες είναι πολύ αδύναμες για να πολεμήσουν ή πολύ ντελικάτες για να λειτουργήσουν σε στρατιωτικό περιβάλλον είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες δε θέλουν οι γυναίκες να γλυτώνουν τη δίωξη για κατηγορίες ενδοοικογενειακής βίας, ούτε θέλουμε οι άντρες να κοροϊδεύονται επειδή βιάστηκαν ή κακοποιήθηκαν. Η ιδέα ότι οι γυναίκες είναι εκ φύσεως ευγενικές και υποχωρητικές και ότι η ιδιότητα του θύματος είναι από τη φύση της θηλυπρεπής είναι μέρος της πατριαρχίας.
Οι φεμινίστριες μισούμε την πατριαρχία. Δε μισούμε εσάς.
Αν νοιάζεστε γι’ αυτά τα θέματα με τόσο πάθος όσο λέτε, θα έπρεπε να ευχαριστείτε τις φεμινίστριες, γιατί ο φεμινισμός είναι ένα κοινωνικό κίνημα ενεργά αφοσιωμένο στη διάλυση όλων τους. Το γεγονός ότι κατηγορείτε τις φεμινίστριες –τις συμμάχους σας- για προβλήματα ενάντια στα οποία παλεύουν εδώ και δεκαετίες δείχνει ότι η υποστήριξη των αντρών δεν είναι τόσο σημαντική για σας όσο η έχθρα προς τις γυναίκες. Εμείς νοιαζόμαστε πολύ για τα προβλήματά σας. Εσείς μπορείτε να προσπαθήσετε να νοιαστείτε για τα δικά μας;
(μετάφραση από suzie)
Καμένα Σουτιέν 
messed up
15/04/2013
Amen!
Πενταγιώ
21/04/2013
Συμφωνώ με τα περισσοτερα, αν κι έχω τους κάτωθι προβληματισμούς:
Δεν μπορώ να πω πως έχω ιδιαίτερες γνώσεις σχετικά με το τι ορίζει ο νόμος για τις διατροφές, για τη διάρκειά τους κ.λπ., όμως:
Ναι – κατά των διατροφών, προς τις πρώην συζύγους.
Σε όλες τις περιπτώσεις -ανεξαιρέτως- όμως;
Ας πούμε για τις κυρίες που ασχολούνται με τα οικοκυρικά –ειδικά αυτές που είναι άνω κάποιας ηλικίας- θα αναγνωρισθεί η άμισθη και άνευ ωραρίου εργασία ετών;
Ή θα μπορεί να αναγνωρισθεί η άμισθη και άνευ ωραρίου απασχόληση σε δουλειές του ανδρός κ.λπ., με σκοπό τη μείωση των εξόδων (αφού σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αναγκαστική η πρόσληψη 3ου προσώπου;) κ.λπ.;
Ή για τις γυναίκες που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την καριέρα τους, για χάρη των παιδιών (και του ανδρός); Την ίδια ώρα που ο άνδρας εργάζεται σε δουλειά «κανονική» και μετρά συντάξιμα;
Δεν μιλώ για εκμετάλλευση, κοροϊδία και βόλεμα αλλά δεν χρειάζεται -εύλογα- κάποια περίοδος προσαρμογής, στις νέες συνθήκες;
Εδώ κάποιες πληροφορίες για gr, us:
http://www.διαζυγιο.gr/diatrofi.htm
http://divorcesupport.about.com/od/financialissues/a/The-Great-Alimony-Myth.htm
Όχι (εννοείται) κατά της διατροφής ως προς τα τέκνα.
Και γιατί όχι να πληρώνεται διατροφή στον πατέρα αν το παιδί μένει, κάτα κύριο λόγο με τον πατέρα, λαμβανομένου -Προς το παρόν- υπόψιν όμως α. Το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες β. Τις χαμηλότερες αποδοχές και λιγότερες προοπτικές ανέλιξης.
{Πάντως σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να βγαίνουν δικαστικές αποφάσεις που ορίζουν διατροφές, αλλά κατά πόσο αυτές πληρώνονται και αν υπάρχει οποιαδήποτε κύρωση … είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Κι αυτό αφορά στις διατροφές τέκνων… όχι στην προσωρινή διατροφή της : -σιγά-μην-την-πληρώνω-εγώ-τη-σκύλα-}
Ως προς την αυτοκτονία θέλω να πω πως οι απόπειρες αυτοκτονίας των γυναικών είναι πολύ περισσότερες σε σχέση μ’ αυτές των ανδρών. Των ανδρών, όμως, είναι πιο επιτυχείς. Ναι, μία γυναίκα είναι πιο αποδεκτό και αναμενόμενο (ακριβώς αυτές οι λέξεις) να έχει κατάθλιψη να είναι «μίζερη», απογοητευμένη και «looser». Ο άντρας κάτω από τις κοινωνικές πιέσεις αλλά και μέσα από το «κουτί της αρρενωπότητας» του φρικάρει. Απ’ την άλλη ίσως θυμίζει λίγο το γνωστό λεχθέν με τον βάτραχο και την κατσαρόλα (http://en.wikipedia.org/wiki/Boiling_frog), οπού σε αυτήν την περίπτωση το πήδημα έξω από την κατσαρόλα είναι η -επιτυχής- απόπειρα αυτοκτονίας.
«Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να κατατάσσεστε ή να επιστρατεύεστε και μετά να πεθαίνετε στον πόλεμο ενώ εμείς μένουμε σπίτι να σιδερώνουμε. Η ιδέα ότι οι γυναίκες είναι πολύ αδύναμες για να πολεμήσουν ή πολύ ντελικάτες για να λειτουργήσουν σε στρατιωτικό περιβάλλον είναι μέρος της πατριαρχίας.»
Μάλλον αποτελεί κομμάτι της πιο farfetched διαχρονικά γελαδερής ουτοπίας να μην κατατάσσεται ή να επιστρατεύεται και να μην πεθαίνει στο …μη πόλεμο κανείς-καμία. Και να αγωνίζονται όλ@ γι΄αυτό.
Εν πάση περίπτωσει, καταλαβαίνω ότι ίσως κάποιοι και κάποιες να το βλέπουν διαφορετικά το ζήτημα, αλλά σχετικά με την υποχρεωτική στράτευση, αποτελεί αυτή δικαίωμα-προνόμιο; (σαν το γάμο: αφού οι όλ@, γιατί όχι και ‘γω;)
Ή μήπως είναι μία υποχρέωση (και καθόλου ευχάριστη) στην οποία για κάποιο λόγο θα πρέπει να σπεύσουν οι γυναίκες, για να μην τους το «κοπανάνε» μετά οι άντρες και να ακούνε το tres tres μπανάλ: «Οι γυναίκες κάνουν τα παιδιά, οι άντρες πάνε στο στρατό». Πρέπει να αποδείξεις κάτι -προφανώς- για να μην τ’ ακούς αυτά. Αλλά κάποια στιγμή λες «άει σιχτίρ που θα γίνομαι εγώ τελατίνι, για να σας αποδεικνύω συνεχώς».
Ή μήπως λαμβάνουν -όντως- κάποια σούπερ-ντούπερ γνώση την οποία -πραγματικά- στερούμεθα, δεν ξέρω…
Αλλά προσωπικά ακόμη και η ίδια η ιδέα που ορίζει πως τα 90% αρρενοκρατούμενα (sic) επιτελεία και αρρενοκρατούμενα -γενικώς- κέντρα αποφάσεων, δυνητικά θα αποφασίσουν ότι η δική μου ζωή, η ζωή του άρρενα γείτονα και του-ης όποιου-όποιας, από το απέναντι σύνορο είναι αναλώσιμο υλικό, μου δημιουργεί πλήρη απέχθεια.
50ft queenie
22/04/2013
Γεια σου Πενταγιώ!
Το άρθρο είναι αμερικάνικο και ως τέτοιο απαντάει ερωτήματα που τίθενται συχνά από τους MRAs. Δεν έχει απόλυτη αντιστοιχία με την Ελληνική πραγματικότητα.
Όσο για τη στράτευση, εγώ έχω ξαναπεί τη γνώμη μου, ότι ασχέτως του αν μου αρέσει ή όχι ο στρατός, από τη στιγμή που υπάρχει και μέχρι να καταργηθεί, και εφόσον υπάρχει υποχρεωτική στράτευση και μέχρι να καταργηθεί, είμαι της γνώμης ότι η αποχή των γυναικών βασίζεται σε πατριαρχικά στερεότυπα και διαφωνώ μ’ αυτήν.
Πενταγιώ
22/04/2013
Χελόοου!
Νι αμέ, το έλαβα υπόψιν κι ανέτρεχα και στο αγγλικό, κατά την ανάγνωση.
Ως προς το άλλο θέμα (είδα την «κβάζαρς» τοποθέτηση και την πρόθεσή σας να ασχοληθείτε, στο μέλλον, μ’ αυτό το θέμα -που έχει ενδιαφέρον) … και παρότι διαφωνώ ας συμφωνήσουμε, τουλάχιστον, εις την πολυφωνίαν κι όχι στον … «bollocks» feminism. (Άσε που ήδη υπάρχουν «bollock» feminists εκεί όξω aka terfs).
{Και για να το διασκεδάσω ολίγον τι έχουν περάσει μάλλον πολλά, πολλά χρόνια από τότε που έλεγα: «θέλω να πάω κι εγώ στρατό να κάνω γυμναστική (και ταρζανιές…»), θα ήταν, δε, την ίδια περίπου εποχή που νόμιζα ότι οι φυσικοί ασχολούνται με τα φυτά και οι χημικοί με τα ζώα… 0_ο}
qzpl
24/05/2013
Σύμφωνοι με το άρθρο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η ούσια ενός άρθρου δεν βρίσκεται μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στο ύφος με το οποίο διαβάζεται. Παραθέτω video που παρουσιάζει και το κατάλληλο ύφος:
/s
Χαρλοκ
13/01/2014
Αρθράρα.Πάω να το μοιράσω.
soultanina
08/02/2017
Η αλήθεια είναι πως έχω κι εγώ έναν προβληματισμό σχετικά με τη στράτευση. Ο στρατός είναι μία de facto αρρενωπή κατασκευή. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, κατά πόσο επιθυμώντας να συμμετέχουμε και προσπαθώντας να ενσωματωθούμε σε μία τέτοιου είδους δομή, δεχόμενες τα χαρακτηριστικά της, στην ουσία την νομιμοποιούμε. Μου φαίνεται, εν τέλει, πιο λογικό να παλεύουμε για την κατάργησή του, η οποία δεν πρόκειται να έρθει μόνη της χωρίς αγώνα, εφόσον ο στρατός είναι μία από τις βάσεις του νεωτερικού έθνους-κράτους.
up-periscope
16/02/2017
soultanina όπως έχουμε αναφέρει σε σχόλιο παραπάνω και γενικά στο παρελθόν, μπορεί να μη σμφωνούμε με την ύπαρξη του στρατού, αλλά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι ο αποκλεισμός των γυναικών από τη στράτευση βασίζεται σε πατριαρχικά πρότυπα. Δεν μπορούμε να μη συζητάμε για το πόσο λίγες είναι οι γυναίκες αξιωματικοί, και το πόσο μισογύνικος είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται και συζητιούνται. Ναι, παλεύουμε για την κατάργηση του στρατού, αλλά μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή δεν μπορούμε να λέμε “πωω τι να συζητάμε τώρα για το σεξισμό αφού ούτως ή άλλως είναι σκατά αυτό το πράγμα”.
Περισσότερα για το σεξισμό σε σχέση με το στρατό εδώ: https://kamenasoutien.com/2015/10/05/fatherland-vs-motherland/
soultanina
16/02/2017
Up-periscope Σε αυτά συμφωνώ απόλυτα!! Εννοείται πως οφείλουμε να ασκήσουμε κριτική στο στρατό και από τη φεμινιστική σκοπιά και ανάλυση. Ευχαριστώ πολύ για τη διευκρίνιση και για την παραπομπή! :)
iridizon
05/08/2017
Ωραίο άρθρο και χρειάζεται πράγματι να διαβαστεί από όλ@ς.
Ένα σημείο μόνο με βρίσκει αντίθετη: «Οι φεμινίστριες δε θέλουμε να κατατάσσεστε ή να επιστρατεύεστε και μετά να πεθαίνετε στον πόλεμο ενώ εμείς μένουμε σπίτι να σιδερώνουμε». Τι στερεότυπο είναι τούτο; Ποιες γυναίκες που μένουν πίσω σε ένα πόλεμο κάθονται και σιδερώνουν ενώ οι άντρες ή τα παιδιά ή οι συγγενείς τους μπορεί να πεθαίνουν; Αλλά ακόμα και να το κάνουν, είναι αυτό που τις χαρακτηρίζει; Μάλλον ατυχές παράδειγμα.
Με έβαλε σε σκέψεις επίσης το κομμάτι που αφορά την στράτευση, τις δυσμενείς συνθήκες εργασίας, προϊόντα της πατριαρχίας (και όχι μόνο). Γιατί να τα ασπαστεί το φεμινιστικό κίνημα; Γιατί να ενταχθεί ενώ έρχεται σε κόντρα με τις δομές τους; Γιατί να διαχωριστεί το ανθρωπιστικό κομμάτι από το φεμινιστικό;
Ευχαριστώ για τον χώρο
up-periscope
06/08/2017
Είναι ακριβώς όπως λες ένα στερεότυπο η φράση με τη στράτευση, και ο σκοπός του άρθρου είναι να δείξει ότι ακριβώς δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και είναι φράσεις που λένε πολύ συχνά οι μισογύνηδες τα «δεν υπάρχει σεξισμός γιατί εμείς πάμε στρατό και εσείς κάθεστε σπίτι και σιδερώνετε» (μειώνοντας το αν είναι δύσκολο ή όχι το σιδέρωμα και θεωρώντας δεδομένο ότι όλες οι γυναίκες σιδερώνουν και κάνουν δουλειές του σπιτιού). Και ο σκοπός του κειμένου είναι να δείξει ότι όλα αυτά τα στερεότυπα στην πραγματικότητα προέρχονται από την πατριαρχία και έχουν τη βάση τους σε πολύ τοξικά για τις γυναίκες στερεότυπα (όπως η ιδέα ότι οι γυναίκες είναι πολύ αδύναμες και ευαίσθητες) και όχι ότι οι γυναίκες είναι οι «ευνοημένες» του συστήματος γιατί έχουν «καταφέρει» να μην πηγαίνουν στρατό, για παράδειγμα. Αντίστοιχα και το κομμάτι για την εργασία που αναφέρεται σε «ξεκούραστες γραμματειακές δουλειές», δείχνοντας το στερεότυπο ότι τα «γυναικεία» επαγγέλματα θεωρούνται και εύκολα και ξεκούραστα – δεν «βολεύονται» οι γυναίκες σε «εύκολες» δουλειές, οι γυναίκες κάνουν πολύ δύσκολες δουλειές που συνήθως είναι κακοπληρωμένες, με πολύ δυσμενείς συνθήκες, και κοινωνικό στίγμα.
Πέρα από αυτά, συμφωνούμε μαζί σου – είμαστε ενάντια της στράτευσης, ενάντια των δυσμενών συνθηκών εργασίας (και του καπιταλισμού γενικότερα), και θεωρούμε πως δεν είναι μόνο ανθρωπιστικά ζητήματα, είναι και ταξικά, φυλετικά, κ.α., και ο διαθεματικός φεμινισμός όντως έρχεται κόντρα με όλα αυτά. Από κει και πέρα όμως, όσο θα υπάρχει ο καπιταλισμός δεν μπορούμε να μην διεκδικούμε πράγματα όπως ίση πληρωμή και ίσες ευκαιρίες εργασίας, και σίγουρα δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε όλες αυτές τις ανισότητες ως καθημερινά παραδείγματα του σεξισμού της κοινωνίας μας.
Ο μπαμπάς σας
03/12/2017
Έχω πάντως κάποιες απορίες. Έχετε την απετηση για ίσα δικαιώματα. Έχω την αίσθηση ότι στην εποχή που ζούμε τα «πατριάρχικα πρότυπα» και οι διακρίσεις έχουν εξαλυφθει. Και αν πράγματι θέλετε ίσα δικαιώματα, γιατί δεν επιδιώκεται το δικαιωμα σας να υπηρετήτε στον στρατό; Μπορεί να λέτε ότι το θέλετε, αλλά ποτέ δεν είδα καποια να το επιδιώκει. Γιατί ποτέ δεν διαδηλώσατε για αυτό;
Anelis
05/02/2018
Αν παρακολουθούσες τη σελίδα μας πιο προσεκτικά, θα έβλεπες πως έχουμε μιλήσει και για το στρατό. Θεωρούμε πως κανένα άτομο δεν θα έπρεπε να υπηρετεί εξαναγκαστικά στο στρατό, και κατά προτίμηση να μην υπήρχε καν ο στρατός. Το να μοιράζονται όλ@ μια καταπίεση δεν είναι ισότητα. Έτσι λοιπόν όπως δεν επιθυμούμε πχ οι άντρες να δέχονται καθημερινά σεξουαλική παρενόχληση, ή να έχουν χαμηλότερους μισθούς, δεν επιθυμούμε τον στρατό και για κανένα άτομο. Εάν σε ενδιαφέρουν τόσο μόνο τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τους άντρες, θα χαρείς να ακούσεις εκπομπή μας με άντρες φίλους φεμινιστές που μέσα σε όλα μιλούν και για τον στρατό.
Το ότι δεν έχεις δει κάτι που θεωρείς πως θα «έπρεπε» να κάνει μια φεμινίστρια, οφείλεται στο ότι πιθανώς δεν έχεις αρκετή τριβή με το χώρο, αλλιώς θα ήξερες πως καμία διάκριση δεν έχει εξαλειφθεί, απλά και μόνο επειδή οι γυναίκες μπορούν πλέον να ψηφίζουν και να φορούν παντελόνια.