Fatherland vs motherland

Στρατιώτες πεθαίνουν σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.

Πολίτισσες/ες κάμνουν λόγο για τις ευθύνες του στρατού.

Μια υπολοχαγός του στρατού αποφασίζει να κρίνει τον πιο πάνω λόγο. Τζιαι αποφασίζει να εμφυλοποιήσει την κριτική της. Τζιαι να απευθυνθεί μόνο σε γυναίκες. Τζιαι επιλέγει να απευθυνθεί στις γυναίκες αυτές ως μητέρες, επικαλούμενη την αναπαραγωγική τους ιδιότητα.

Γράφει: «Χθες έχασε την ζωή του άλλος ένας εθνοφρουρός σε τροχαίο ενώ μετέβαινε στην μονάδα του μετά από διανυκτέρευση. Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση όμως είναι που η κάθε τυχαία τύπισσα βγαίνει στα ΜΜΕ και σχολιάζει ότι φταίει ο στρατός και ο τρόπος λειτουργίας του, χωρίς να ξέρει τίποτα παραπάνω.

Η μόνη της σχέση με το στρατό είναι το πλύσιμο της παραλλαγής του παιδιού της και τα πλαστικά μπολάκια που θα τα τιγκάρει με φαί για να φέρει μέσα μαζί του. Ακόμα λοιπόν μέση Κυπραία μάνα που ωθείς το παιδί σου στη φυγοστρατία, ασχολήσου με την κουζίνα σου και τις δουλειές του σπιτιού σου και άσε τον στρατό να κάνει την δική του. Δεν περιμένουμε εσένα να μας πεις ότι το σύστημα νοσεί, το γνωρίζουμε, και αυτό δεν οφείλεται στα μόνιμα στελέχη του στρατού αλλά στις εκάστοτε διακυβερνήσεις του τόπου.» (http://tinyurl.com/pw37k4e)

Μια πολίτισσα που εκφράζει άποψη για τον στρατό είναι λοιπόν «κάθε τυχαία τύπισσα.» Και ως μάνα, μόνη της ασχολία και έννοια είναι και πρέπει να είναι το πλύσιμο της παραλλαγής του παιδιού της και η ετοιμασία φαγητού. Η κριτική στον στρατό ωθεί στη φυγοστρατία. Και η φυγοστρατία προφανώς είναι κακό. Και πίσω από κάθε φυγόστρατο άντρα κρύβεται μια μάνα (που είναι ραδιούργα? που βαρέθηκε να πλένει παραλλαγές και να ετοιμάζει τάπερ?).

Αν είσαι γυναίκα και μητέρα, τότε η αναπαραγωγική σου ιδιότητα είναι αυτή που σε καθορίζει. Γιατί μάλλον ως γυναίκα μπορείς να συμμετέχεις ενεργά στον στρατό και να έχεις άποψη για αυτόν, μόνον αν δεν έχεις παιδιά. Αν έχεις παιδιά, ως γυναίκα, το φυσικό σου περιβάλλον είναι η κουζίνα. Κι αυτό σου το λέει μια γυναίκα που εργάζεται σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον που έχει βιώσει και βιώνει πολλή αμφισβήτηση για τις ικανότητές της ως γυναίκα στον στρατό. Γιατί προφανώς μια γυναίκα μπορεί να είναι ικανή για συμμετοχή στον στρατό και δημόσιο λόγο μόνο αν έρθει σε σύγκρουση με την έμφυλη ταυτότητά της και μειώσει τις υπόλοιπες γυναίκες.

Τέλος, «το σύστημα νοσεί» και φταίνε οι «εκάστοτε διακυβερνήσεις του τόπου,» αλλά εσείς που είστε γυναίκες κι έχετε παιδιά σσσς! σιωπή, γιατί που να ξέρετε? Αλλά ούτε και η ίδια που είναι μόνιμη στον στρατό συζητά αυτές τις ευθύνες. Γιατί μάλλον σημαντική δεν είναι αυτή η συζήτηση, αλλά η άλλη, για την θέση των γυναικών με παιδιά.

Και μετά διαβάζω απαντήσεις από άλλες γυναίκες, οι οποίες της κάνουν επίθεση επίσης ως γυναίκα, η οποία όμως αποποιήθηκε την αναπαραγωγική της ιδιότητα. Συντάσσονται με τις άλλες γυναίκες ως μητέρες και μόνο, συνεχίζοντας τον πατριαρχικό διαχωρισμό ανάμεσα σε γυναίκες που είναι μητέρες και γυναίκες που δεν είναι μητέρες. Αμφισβητώντας τόσο την ταυτότητά της ως γυναίκα (δεν είναι μητέρα και άκουσον άκουσον, είναι αξιωματικός!), αλλά και την… ελληνική/πατριωτική ταυτότητά της (στη βάση του ότι… γράφει γκρίκλις!). Κριτικάροντας τον στρατό και την μείωση της στρατιωτικής θητείας! Ζητώντας… πιο αποτελεσματική “διαπαιδαγώγηση των παιδιών από τους στρατιωτικούς”! Κρίνοντας την εξυπνάδα της και λέγοντας πως είναι λόγω της έλλειψης εξυπνάδας των γυναικών αξιωματικών που αυξάνεται η φυγοστρατία (είπαμε, η φυγοστρατία εν κακό πράμα, δαμέ υπάρχει συμφωνία). Αμφισβητώντας τόσο την ποιότητά της ως εν δυνάμει μητέρα (γιατί άμα είσαι γυναίκα, προφανώς τούτη εν η πιο σημαντική σου ποιότητα, ακόμα κι αν δεν την θέλεις) όσο και την ικανότητά της ως αξιωματικός (μια γυναίκα στον στρατό μόνο “άχρηστη” μπορεί να είναι, γιατί προφανώς οι άντρες εν χρήσιμοι στον στρατό και οι γυναίκες στην αναπαραγωγή). Επαναλαμβάνοντας πως μια γυναίκα μόνο άμα είναι κομπλεξική γίνεται αξιωματικός του στρατού (επειδή προφανώς οι άντρες αξιωματικοί είναι ισορροπημένοι άνθρωποι που πιστεύουν στην ισοτιμία).

Και σχόλια από άντρες που λένε πως η θέση μιας γυναίκας στον στρατό μπορεί να είναι μόνο στα τέσσερα. Και πως η συγκεκριμένη γυναίκα χρειάζεται ένα καλό γαμήσι για να επανέλθει (προφανώς στον ρόλο της ως δοχείο διείσδυσης – βλ. επίσης και ταπεράκια πιο πάνω, επίσης δοχεία και κατεξοχήν γυναικεία αξεσουάρ).

Γυναίκες που προσβάλλουν άλλες γυναίκες μειώνοντάς τες στην αναπαραγωγική τους ιδιότητα. Και γυναίκες που προσβάλλουν άλλες γυναίκες στη βάση του ότι δεν έχουν παιδιά. Και γυναίκες που ισχυρίζονται πως ο μεγαλύτερος εχθρός μιας γυναίκας είναι οι άλλες γυναίκες. Επειδή προφανέστατα, όταν γυναίκες διαφωνούν μεταξύ τους είναι θέμα… αντιζηλίας, διαγωνισμού σέξι ρόλου και διεκδίκησης των αντρών! Τι άλλο?

Αναπαράγοντας από παντού πατριαρχία, εθνικισμό, πατριωτισμό, σεξισμό, μιλιταρισμό, κανονικότητες.

Κάποτε ας μιλήσουμε για το πως ο στρατός (ανα)παράγει μισογυνισμό και φασισμό. Κάποτε ας μιλήσουμε για την κατασκευή του Άλλου και τον διαχωρισμό σε στρατόπεδα και κουτάκια. Κάποτε ας μιλήσουμε για την καταπίεση όλων από τον μιλιταρισμό. Κάποτε ας μιλήσουμε και για τις θανατοπολιτικές.

Μέχρι τότε, ένα κουίζ: Fatherland vs motherland. Βρείτε τις διαφορές και κερδίστε μια παραλλαγή ή ένα ταπεράκι, ένα μαστίγιο ή ένα ντίλντο, αναλόγως ρόλων.

(για την παραλλαγή εν να πρέπει να πάω ψώνια)