Η Σώτη και η προοδευτική αδιαλλαξία

Εδώ και καιρό, η Σώτη Τριανταφύλλου μιλάει και γράφει παντού για το θέμα της νομικής ισότητας στον γάμο εκφράζοντας όλο και πιο ομοφοβικές ιδέες. Μεταφέρω εδώ τα σχόλια που έχω κάνει σχετικά σε διάρκεια μηνών για να βρίσκονται σε ένα μέρος. EDIT: Ο Normo Gin έγραψε στο luben ένα εξαιρετικό άρθρο σχετικά με την κτηνώδη φοβικότητα της Σώτης. Αν είναι να διαβάσετε ένα κείμενο για το θέμα, διαβάστε αυτό.

Πρώτη δόση – 3 Απρίλη

Ξεκινάω με τα σχετικά λινκς:

– Το πρώτο ομοφοβικό κείμενο της Σώτης εδώ
– Το δεύτερο κείμενο στο 10% που σχολίαζε την ομοφοβία της Σώτης εδώ
– Το τρίτο κείμενο / συνέντευξη που σκόπευε να χαιρετίσει τη Σώτη ως προοδευτική αλλά κατέληξε να υπογραμμίζει ακριβώς ΠΟΣΟ ομοφοβική είναι εδώ

Συνεχίζω με μια μικρή εισαγωγή:

Το θέμα της αξίας του γάμου μέσα στην τρέχουσα κουλτούρα είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά δεν είναι αυτό υπό συζήτηση. Εδώ συζητιέται το αν θα έπρεπε να επιτρέπεται νομικά το δικαίωμα γάμου και στους ομοφυλόφιλους ανθρώπους. Εάν δηλαδή θέλουμε να υπάρχει νομική ισότητα ή όχι. Τόσο απλό είναι. Ασχέτως με το τι πιστεύω εγώ προσωπικά για τον γάμο, θεωρώ πως όσο υπάρχει θα έπρεπε να είναι ισότιμα διαθέσιμος σε όλους.

Και τελειώνω με μια πρόχειρη λίστα σχετικά με το τελευταίο άρθρο στη lifo. Δεν είναι ολοκληρωμένη γιατί κάπου στη μέση κάηκε ο εγκέφαλός μου από την ειρωνία.

1. Ο «νορμαλ» γάμος «αποδυναμώνει την ομοφυλοφυλική σεξουαλικότητα» – Οκ. Αυτό μου καίει τον εγκέφαλο. Τι είναι αυτό που ονομάζει η Σώτη «ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα» παρά το γνωστό ομοφοβικό στερεότυπο που θέλει τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους να είναι μηχανές του σεξ που δεν κάνουν σχέσεις βασισμένοι στο συναίσθημα αλλά νοιάζονται μόνο για το σεξ. Μπούρδες, Σώτη. Μπούρδες (και μάλιστα μπαγιάτικες μπούρδες από τη δεκαετία του ’80). Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι και η σεξουαλικότητά τους είναι όπως και όλων των υπολοίπων.

2. Αν οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να παντρευτούν την επόμενη μέρα κάποιες γυναίκες θα γίνουν μηχανές μωρών για να καλύψουν τις ανάγκες των ομοφυλόφιλων. – Γουάτ; Δεν… Δεν μπορώ. Είναι τόσο φοβικό αυτό το πράγμα και παράλογο και χωρίς επιχειρήματα και αποδείξεις και αλήθεια που δεν μπορώ ν’ απαντήσω.

3. Εδώ έχουμε οικονομική κρίση κι εσείς μου λέτε για ψιλοπράγματα – Αυτό το ακούω συχνά σε διάφορες παραλλαγές. Κοίτα, αν δεν σ’ ενδιαφέρει ένα θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης, δικαίωμά σου. Αλλά να προσπαθείς ενεργά να σταματήσεις την κοινωνική εξέλιξη επειδή ταυτόχρονα συμβαίνει και κάτι ακόμη που είναι σκατά… ε, αυτό μάλλον το κάνεις περισσότερο για να καλύψεις τη φοβικότητά σου παρά για να μιλήσεις για το άλλο θέμα που σε νοιάζει.

4. Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι εντελώς διαφορετικοί («Όλοι μαζί θέλουν να γίνουμε ίδιοι – κατοικίδια ζώα!») – Όχι. Και όσο αυτό τονίζεται, τόσο ενδυναμώνεται η θέαση των ομοφυλόφιλων ως Άλλοι μέσα σε μια κοινωνία που το Άλλο περιθωριοποιείται και κατατροπώνεται βίαια. Επικίνδυνο εκτός από εμετικό.

5. Ούτως ή άλλως από spite το κάνουν και σύντομα δεν θα το θέλουν – Ναι, πες μας εσύ που ξέρεις καλύτερα. Γιατί τα κοινωνικά δικαιώματα τα προστατεύουμε μόνο με βάση τα ποσοστά. Π.χ. όποιος δεν πάει να ψηφίσει, του αφαιρείς το δικαίωμα στην ψήφο; Έλεος.

6. Όποιος πολιτικός εκφράζεται υπέρ της ισότητας στον γάμο το κάνει στα ψέματα για τις ψήφους – Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν αρκετοί που το κάνουν, αλλά και πάλι, η βεβαιότητα με την οποία παραγκωνίζεται η πιο ευρεία αποδοχή του θέματος τα τελευταία χρόνια είναι ανατριχιαστική. (Μου θύμισε τον Scalia που είπε πρόσφατα ότι το Κονγκρέσο ψήφισε υπέρ της διατήρησης νόμων για την υπεράσπιση του δικαιώματος της ψήφου για τους Αφρο-αμερικανούς επειδή φοβόντουσαν να μην τους πουν ρατσιστές.)

7. Άλλο η ισότητα και άλλο η φύση – Δεν ζήτησε κανείς παιδί μου ν’ αλλάξει η φύση. Η νομική κάλυψη που παρέχει η πολιτεία στα ζευγάρια που παντρεύονται ΔΕΝ είναι φύση. Είναι πολιτειακή εξουσία. Κι αυτό οφείλουμε να το παρέχουμε ισότιμα.

8. Γιατί χτυπιούνται για γάμο αφού έχουν το σύμφωνο; – Πρώτον, στην Ελλάδα δεν έχουν τίποτα. Και δεύτερον, γιατί να δημιουργούμε πολίτες δεύτερης κλάσης; Δεν είναι αρκετά ‘καλοί’ ή ‘νορμάλ’ για να παντρεύονται; Ugh.

9. Και στην τελική χέστηκα για τη γνώμη σας και τι σας νοιάζει εσάς; – Κι εμείς χεστήκαμε, αλλά έλα που η Σώτη είναι συγγραφέας με ευρύ κοινό και τα άρθρα της τα διαβάζει πολύς κόσμος. Και οφείλουμε να κριτικάρουμε όσ@ς διαιωνίζουν τις κοινωνικές ανισότητες. Ειδικά αν αυτοί είναι άνθρωποι που χαιρετίζονται ως προοδευτικοί.

Μου φαίνεται αφοπλιστικά αφελές ότι κάποιος μπορεί να υποθέσει πως αυτή της η συνέντευξη θα τάπωνε όποιον είχε το θράσος να την πει ομοφοβική βάσει του αρχικού της κειμένου. Αν μη τι άλλο, τώρα ξέρουμε ακριβώς πόσο οπισθοδρομικές και συντηρητικές είναι οι ιδέες της για το θέμα.

Και μη φρικάρουμε όταν κάποιος που θεωρείται προοδευτικός εκφράζει ιδέες μισογύνικες, ομοφοβικές, τρανσφοβικές κ.ο.κ. Είναι πραγματικότητα και είναι καλύτερο να μιλάμε και να το κριτικάρουμε, παρά να προσποιούμαστε ότι δεν συνέβη ποτέ.

Δεύτερη δόση: 7 Ιούνη

Στη στήλη Πολιτική της Athens Voice εμφανίστηκε άρθρο της με τίτλο «Ομοφοβία, Ετεροφοβία«. Μου πήρε δύο ώρες να το διαβάσω γιατί κάθε φράση έκανα παύση μιας και μου ανέβαινε το πρωινό κέικ και δεν άντεχα.

Το θέμα του άρθρου είναι (;) τα αίτια πίσω από τις αντιδράσεις εναντίον του γαλλικού νόμου για την ισότητα στον γάμο. Και τί, λέει η Σώτη, πως φταίει; Φταίει «μια αρχέγονη πλευρά της ανθρώπινης φύσης».

Ώπα, στοπ. Δηλαδή οι οπισθοδρομικοί, συντηρητικοί, υποανάπτυκτοι ομοφοβικοί δεν φταίνε γι’ αυτά τους τα στοιχεία, ούτε θ’ αναλύσουμε το κοινωνικό πατριαρχικό τους πλαίσιο. Φταίει… η φύση. Οι αντιδράσεις τους είναι «φυσικές». Α. Και «αρχέγονες». Τι ωραίος τρόπος να αγνοήσουμε εντελώς τα πάντα και να μπούμε σ’ έναν κόσμο μαγικό στον οποίον οι κοινωνικές ανισότητες είναι ζήτημα όχι κοινωνικό (το οποίο αντιμετωπίζεται και λύνεται) αλλά ζήτημα φύσης (το οποίο είναι δεδομένο και δεν αλλάζει). Η Cordelia Fine έχει να σου πει μερικά πραγματάκια Σώτη: DELUSIONS OF GENDER – Video Presentation @ Big Ideas Festival.

Συνεχίζει ακάθεκτη: «Οι ετεροφυλόφιλοι είναι ομόφοβοι όπως οι ομοφυλόφιλοι είναι ετερόφοβοι. Οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες ρέπουν συχνά προς τη μισογυνία και οι ομοφυλόφιλες γυναίκες ρέπουν προς τη μισανδρία. Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες χαρακτηρίζονται από αμφίσημα συναισθήματα έναντι των γυναικών: φόβο, δέος, περιφρόνηση, φθόνο, αηδία, ταύτιση. Δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι ίδιοι, όπως δεν είναι όλοι οι ετεροφιλόφιλοι ίδιοι. Λόγου χάρη, οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες έχουν ευρεία γκάμα συναισθημάτων και τοποθετήσεων έναντι των γυναικών, ενώ οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες συχνότατα φοβούνται ή μισούν τους άνδρες.»

Wait, what?

Αυτή η παράγραφος μου πονάει τον εγκέφαλο. Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω δηλαδή. Θα ήθελα παρακαλώ να μου πει πού σκατά βασίζει αυτές τις ανοησίες που γράφει. Εκτός δηλαδή από τις χοντροκομμένες γενικεύσεις που μετατρέπονται σε στερεότυπα ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΗΝ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΣΕ ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ.

Btw, πολύ προχωρημένο εκ μέρους σου Σώτη που οι άντρες έχουν «ευρεία γκάμα συναισθημάτων» αλλά οι γυναίκες κυρίως «φοβούνται και μισούν». CLASSY!

Με τρόμο προχωρώ παρακάτω: «η πραγματικότητα συγκροτείται τόσο από τις μορφές συμπεριφοράς της πλειοψηφίας, όσο κι από εκείνες των μειοψηφιών». Α, να ‘σαι καλά που μας το ξεκαθάρισες. Κι εμείς τόσον καιρό πιστεύαμε πως υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται ετεροκανονικότητα και κυρίαρχες εικόνες και αντιλήψεις.

Το κείμενο είναι μικρό αλλά κάθε πρόταση είναι τιγκαρισμένη στο προνόμιο και δεν μπορώ να προσπεράσω: «Οι πρακτικές της ομοφυλόφιλης μειονότητας είναι, συνήθως, απωθητικές για τους ετεροφυλόφιλους και τούμπαλιν: πρόκειται, όπως έχουμε ξαναπεί, για διαφορετικές μορφές επιθυμίας και σεξουαλικότητας, αντιθέτως προς την τρέχουσα προπαγάνδα τη σχετική με τον «γάμο για όλους» που τις εξομοιώνει. Άρα, είναι απολύτως δικαιολογημένη και ανθρώπινη η έκφραση προτιμήσεων ή μη προτιμήσεων, η απαρέσκεια ή η αποστροφή.»

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού βασίζει τις αυθαίρετες υποθέσεις της. Πρώτον: ο νόμος αυτός δεν εξομοιώνει τίποτα. Απλώς αναγνωρίζει και νομικά την ισότητα όλων των μορφών ζευγαριών μπροστά στο κράτος. Πολύ κιούτ που ονομάζει τη νομική ισότητα «προπαγάνδα». Όχι ότι υπάρχει κανένα πλαίσιο επιθετικής κουλτούρας έτοιμο να φάει τους διαφορετικούς ρε, όχι. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις.

Δεύτερον: έτσι, χύμα και χυδαία μας δικαιολογεί την αποστροφή απέναντι σε μερίδες του πληθυσμού. Αχ, τι προοδευτική είσαι Σώτη! Δίνεις απανωτές γροθιές στην πολιτική ορθότητα! Γιούπι! Κι όλ’ αυτά τα διαβάζει ο κόσμος μιας χώρας στην οποία π.χ. οι χρυσαυγίτες είναι στους δρόμους και θερίζουν. Κανένα πρόβλημα όμως μιας και η αποστροφή τους είναι φυσιολογική και δικαιολογημένη. Βέβαια, καλύπτει τον κώλο της στην από κάτω παράγραφο λέγοντας πως όταν μιλάμε για πράξεις διάκρισης ή βίας πρέπει να παρεμβαίνουμε με νόμους.

Μου κάνει εντύπωση πώς ένας άνθρωπος που η δουλειά του είναι οι λέξεις δεν μπορεί ν’ αξιολογήσει τη βαρύτητα των λέξεων και τη σημασία της χρήσης τους για την ενδυνάμωση και την κανονικοποίηση της κυρίαρχης κουλτούρας.

Πάμε παρακάτω: «οι μειονότητες, οι οποίες έχουν ιστορικό διώξεων, συσπειρώνονται με στόχο την ενίσχυσή τους και, ενδεχομένως, επιδίδονται επίσης σε διακρίσεις όταν και όπου μπορούν.» Σώτη μου, σόρι του μπρέικ δε μπάμπλ, αλλά η ομοφοβία (όπως και η τρανσφοβία, ο μισογυνισμός κ.ο.κ.) έχει ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ. Ακόμη κι αν κάποιος γκέι δεν σε κάνει παρέα γιατί είσαι στρέιτ (αν και, μεταξύ μας, εσένα μάλλον δεν σε κάνει παρέα γιατί είσαι ομοφοβική) αυτό ενώ είναι μια διάκριση, δεν μπορεί σε κανένα επίπεδο να συγκριθεί με τη σοβαρότητα, την ένταση και τη συχνότητα με την οποία επιβάλλονται συστημικές διακρίσεις απέναντι σ’ αυτές τις ομάδες.

Κουράγιο και κοντεύουμε: «οι κοινωνίες μας κινδυνεύουν από την αστυνόμευση του λόγου και των ιδεών, από την επικράτηση δηλαδή μιας και μοναδικής στάσης που θεωρείται «σωστή». Ο παλιός δογματισμός –πατρίς, θρησκεία, οικογένεια– ενδύεται σήμερα φτηνή και νευρωτική επαναστατικότητα.»

ΑΜΑΓΚΑΝΤ! Η ΣΩΤΗ ΩΣ ΛΕΥΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ! Μέσα σε μια πρόταση έχουμε 1. προνόμιο τόσο μεγάλο που στραβώνεσαι στο χιλιόμετρο, 2. παιχνίδι με το αγαπημένο φτιαχτό άγχος του μέσου φοβικού: τη λογοκρισία της «πολιτικής ορθότητας» μια τσίχλα που μασάνε όλοι όσοι γουστάρουν να εκφράζουν την κυρίαρχη γραμμή της κοινωνίας χωρίς να χάνουν ίντσες από το στάτους τους ως προοδευτικοί, 3. νουθεσία των κινημάτων κοινωνικής δικαιοσύνης και απαξίωσή τους με ταμπελίτσες όπως «φτηνό» και «νευρωτικό». Ω, ρε φίλε, αυτό κι αν είναι επιτυχής προπαγάνδα.

Και επιτέλους φτάνουμε στο τέλος: «Το τρίτο πρόβλημα παραμένει η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων: στη Γαλλία, για παράδειγμα, ενώ οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες και επιτακτικές, ασχολούμαστε με το ποιος θα παντρευτεί ποιον – τα δημαρχεία τρίβουν τα χέρια τους για τα έσοδα από την ξαφνική δημοτικότητα που γνωρίζει ο γάμος και η Γαλλία κάνει πως δεν βλέπει την κρίση: τον γνωστό ελέφαντα σε δωμάτιο.»

Κάνω απευθείας quote τον εαυτό μου από το προηγούμενο κείμενο περί Σώτης: ‘Αυτό το ‘επιχείρημα’ το ακούω συχνά σε διάφορες παραλλαγές. Κοίτα, αν δεν σ’ ενδιαφέρει ένα θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης, δικαίωμά σου. Αλλά να προσπαθείς ενεργά να σταματήσεις την κοινωνική εξέλιξη επειδή ταυτόχρονα συμβαίνει και κάτι ακόμη που είναι σκατά… ε, αυτό μάλλον το κάνεις περισσότερο για να καλύψεις τη φοβικότητά σου παρά για να μιλήσεις για το άλλο θέμα που σε νοιάζει.’ Ξέρεις και κάτι άλλο που μπορεί να σου κάνει εντύπωση; Μπορώ ν’ ασχολούμαι ενεργά με πάνω πάνω από ένα θέμα τη φορά. Τρελό ε;

Η επιμονή μου ν’ ασχολούμαι με τις χυδαιότητες που γράφει αυτό το παρωχημένο αστείο που ονομάζουμε Σώτη, είναι γιατί θεωρώ πως χρειάζεται να υπάρχει σχολιασμός από πολύ κόσμο όταν γράφει τέτοια. Κι αυτό γιατί η ίδια είναι δημοφιλής και έχει την πλατφόρμα να γράψει ό,τι γουστάρει σε πολλά σημεία (π.χ. lifo, ΓΥΝΑΙΚΑ, Athens Voice κ.ο.κ.) και να απευθυνθεί σε μεγάλη μάζα κόσμου. Όταν λοιπόν βάλεις τη δημοτικότητα και την πλατφόρμα μαζί, έχεις κάτι επικίνδυνο: μια αστοιχείωτη φοβική με προνόμιο που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει κόσμο.

Όταν αυτά που γράφεις και λες στηρίζουν την κυρίαρχη κουλτούρα, η ζωή σου είναι πολύ πιο εύκολη και τα κείμενά σου κατεβαίνουν πιο άνετα στα λαρύγγια των αναγνωστών. Όταν δε απευθύνεσαι σε κοινό που θεωρητικά είναι λίγο πιο προοδευτικό και κανονικοποιείς την αδιαλλαξία που τους έχει μείνει, επιτρέποντάς τους να κλείνουν τα μάτια τους και να βουλιάζουν στο προνόμιό τους και τους δίνεις επιχειρήματα του κώλου ώστε να μη χρειαστεί να ξεφύγουν απ’ τη θέση τους… ε, έχεις τεράστια ευθύνη.