Ο καθηγητής κι οι φοιτήτριες

Έχω συνηθίσει να διαβάζω μισογύνικα άρθρα στο protagon, οπότε όταν ο Simon μου έστειλε λινκ για το άρθρο Φοιτήτριες στο Ποσείδι, ήμουν κάπως προετοιμασμένη.

Αυτό για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένη είναι ότι το άρθρο έχει καταχωρηθεί στην κατηγορία «Παιδεία» και είναι γραμμένο από καθηγητή.

Το άρθρο υποτίθεται πως είχε ως θέμα την καλή ποιότητα του πανεπιστημιακού κάμπινγκ στο Ποσείδι και τη δυνατότητα μέσω αυτού να δημιουργηθεί ένα κλίμα συλλογικότητας μεταξύ των φοιτητών.

Λέω ‘υποτίθεται’ γιατί το άρθρο είναι μια συνεχής μισογύνικη επίθεση ενάντια στις φοιτήτριες -ή μάλλον, ενάντια στις φοιτήτριες όπως τις φαντάζεται ο Ζαμπούκας. Ξεκινάμε:

Στο Ποσείδι οι φοιτήτριες δε βάφονται, δεν αλλάζουν κάθε μέρα ρούχα και βαριούνται να ψάξουν καθρέφτες.

Αυτό φυσικά παρουσιάζεται ως κάτι απολύτως θετικό μιας και όπως όλοι ξέρουμε οι γυναίκες που βάφονται και τις απασχολούν τα ρούχα είναι χαζές, κενές, με λίγα λόγια, άχρηστες. Αυτό είναι ο ορισμός της femme-φοβίας, μιας έκφρασης του μισογυνισμού.

Εν συντομία λειτουργεί κάπως έτσι: η πατριαρχική κοινωνία και κουλτούρα, ορίζει ως «καλό» το αρσενικό και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό (και οτιδήποτε εμπίπτει στο μικρό, περιορισμένο κουτάκι της αρρενωπότητας όπως αυτή ορίζεται από την κουλτούρα μας) είναι επίσης καλό. Το θηλυκό είναι, αν όχι «κακό», τουλάχιστον «ασήμαντο». Εξ ου και οτιδήποτε σχετίζεται με τη θηλυκότητα (ναι, την κοινωνικά ορισμένη θηλυκότητα), είναι μεμπτό.

Οι γυναίκες που εκφράζουν στερεοτυπική θηλυκότητα μέσα σε παραδοσιακά πλαίσια, επιβραβεύονται για τη στερεοτυπικότητά τους, ενώ σε προοδευτικούς κύκλους αντιμετωπίζονται με κοροϊδία στην καλύτερη, ως ηλίθιες στην χειρότερη. Οι άντρες που ξεφεύγουν από την πατριαρχικά δομημένη αρρενωπότητα και τολμούν να εκφράζουν οποιοδήποτε στοιχείο θηλυκότητας γελοιοποιούνται και κινδυνεύουν μέσα στα πλαίσια μιας ασύστολης ομο- και τρανσ- φοβίας, ακόμη και μέσα σε κάποια μη-στερεοτυπικά πλαίσια.

Ο καθηγητής συνεχίζει το άρθρο του με μια κριτική της επικρατούσας κουλτούρας που ονομάζει «βλαχομπαρόκ», όχι γενικά, αλλά μέσα από τα κακά παραδείγματα των κακών φοιτητριών που δεν επιλέγουν για τις διακοπές τους το Ποσείδι:

Ξυπνάς το μεσημέρι και βάφεσαι για την παραλία, το απόγευμα ψάχνεις το in εστιατόριο να φας και το βράδυ, στολίζεσαι δέκα ώρες μπας και «κάτσει» καμιά φάση, στο «famous» μαγαζί που θα πας.

Και:

είναι καλύτερα να περνούν οι φοιτήτριες μερικές εβδομάδες απαλλαγμένες από τις αγκυλώσεις του life style και το ψέμα της γκλαμουριάς. Βαρέθηκα να ακούω καλοκαιρινές ιστορίες άγχους και απογοήτευσης για προορισμούς που δεν ικανοποίησαν τα γούστα των κοριτσιών.

Η ματαιότητα αυτού του λάιφσταϊλ δεν κριτικάρεται στο άρθρο ως αυτό που είναι, δηλαδή οι επιταγές μιας πατριαρχικής κοινωνίας για τη θέση και τη συμπεριφορά των γυναικών, αλλά ως προσωπικά μειονεκτήματα μερικών φοιτητριών.

Σε μια έξαρση της χυδαιότητας και του κρίπινες που διατρέχουν όλο το άρθρο, δεν ξεχνάει σε δύο σημεία να σχολιάσει και αυτό που ίσως ο ίδιος θεωρεί την ουσία των διακοπών των φοιτητριών -το σεξ:

Στο Ποσείδι, τα ειδύλλια δίνουν και παίρνουν. Φάσεις όλων των ειδών «παίζουν» κάθε μέρα μέσα σε 5.000 ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογίες, αλλά με κοινά σημεία επαφής στη libido.

Και:

Μπορεί να περάσουν εννιά μέρες και τη δέκατη να έχεις τις επιθυμητές «συναντήσεις».

Ξέρασα λίγο στο στόμα μου. Η εμμονή με τις φοιτήτριες και τη σεξουαλική τους ζωή είναι το λιγότερο ανατριχιαστική.

Σε όλο το κείμενο, η μοναδική αναφορά του καθηγητή σε άντρες είναι η εξής:

Οι άνδρες είναι πολλοί και χρήσιμοι. Στήνουν τις σκηνές, κουβαλάνε τα ψώνια, αγοράζουν τα ποτά και ξέρουν πολλές ιστορίες για τις ατελείωτες νύχτες.

Ο μισογυνισμός χτυπάει κόκκινα: ο άντρας ως χρήσιμος για χειρωνακτικές εργασίες (και φυσικά για τις ιστορίες που ξέρει, μιας και οι γυναίκες δεν θα μπορούσαν να είναι εξίσου ενδιαφέρουσες).

Στο σύνολό του το άρθρο είναι εμετικό. Δεν ξέρω αν με ενοχλεί περισσότερο ο μισογυνισμός, η στερεοτυπική πατριαρχική φεμφοβία ή το κρίπινες φάκτορ. Μάλλον όλα μαζί.

Θα κλείσω με την πρόταση και ευχή ο καθηγητής αυτός να περιοριστεί στο να διορθώνει καμιά έκθεση και ν’ αφήσει τις φοιτήτριες στην ησυχία τους.

Περισσότερο διάβασμα:

– (R)evolutionary Etymologies: Femme | Elixher

– Femme identity, gender and queerness | Militant Barbie:

Femme says just because I’m wearing heels and makeup, don’t assume I’m a girl. It says yes, putting this much effort into dressing like this is ridiculous, isn’t it, so why are you expecting it from half the population? It says this is the logical conclusion of what you’ve asked me to do, why you are calling me slut, freak, whore now? Femme says I’m not dressing like this for your pleasure. It says my artificial dollface tells you nothing about my personality, my talents or what I like to do in bed, so check your assumptions. It says fuck your patriarchal, capitalist, racist, cis-sexist, fatphobic, ableist, ageist, heteronormative beauty standards.

– Persistence: All Ways Butch and Femme | Ivan E. Coyote & Zena Sharman

– Whipping Girl: A Transsexual Woman on Sexism and the Scapegoating of Femininity | Julia Serano

– Reclaiming Femme: Queer Women of Colour and Femme Identity | Vanessa Shanti Fernando