Σε αρκετές συζητήσεις εμφανίζεται συχνά το ‘επιχείρημα’ του τόνου (όχι του ψαριού). Χρησιμοποιείται συχνά από ανθρώπους που δεν επιθυμούν ν’ ακούσουν αυτό που έχεις να πεις και, προκειμένου να μην το δηλώσουν, υπεκφεύγουν δηλώνοντας ότι δεν θα σε ακούσουν αν δεν μιλήσεις ‘καλύτερα’.
Ας ξεκινήσουμε μ’ ένα παράδειγμα: Αν κάποιος συστηματικά σου πατάει το πόδι, πρέπει να σταματήσει να σου το πατάει είτε εσύ του πεις «Συγγνώμη, μου πατάτε τον κάλο» είτε του πεις «ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΡΕ!».
Επειδή όμως μιλάμε για τον φεμινισμό, αναγνωρίζουμε ότι αντιμετωπίζουμε ιδέες και πράξεις πολύ λιγότερο συνειδητές από το πάτημα ενός ποδιού (βλ. πατριαρχία). Πολλοί άνθρωποι στηρίζουν ένα πλαίσιο καταπίεσης χωρίς καν να το καταλαβαίνουν και έτσι αντιδρούν απότομα, ή αμυντικά ή και επιθετικά όταν τους τονίζεις ότι το κάνουν.
Είναι φυσικά καλύτερο να μπορούμε να συζητάμε ήπια, αλλά όταν ένα μέλος μιας λιγότερο προνομιακής ομάδας μιλάει για τις εμπειρίες του το ‘επιχείρημα’ «Μίλα καλύτερα» δεν μπορεί να ισχύει. Το βάρος της κατανόησης είναι στους ώμους του προνομιούχου και όχι το αντίστροφο. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγεί με μελιστάλαχτο ύφος τις καταπιέσεις του.
Περισσότερο διάβασμα
– Tone argument | Geek Feminism Wikia
– The tone argument | Abagond (το κείμενο είναι γραμμένο από τη σκοπιά των φυλετικών θεμάτων)
– A freshly-hatched tone argument | Alas! A Blog
ή Επιστροφή στη σελίδα των Λημμάτων.
messed up
28/02/2013
Βέβαια, ποιος αναγνωρίζει ότι είναι προνομιούχος, ώστε να κάνει υπομονή και να ακούσει τον άλλον να εξηγεί τις καταπιέσεις του; Αν το αναγνωρίζει, πιθανότατα είναι ήδη άτομο που, ούτως ή άλλως, θα κάνει υπομονή και θα αφήσει τον άλλον να εξηγήσει…