Λίγα λόγια για τα πρόσφατα τρανσφοβικά γεγονότα γύρω και μέσα στο Pride Athens

Posted on 19/06/2014 από

14


***ΠΡΟΣΟΧΗ! Προειδοποίηση περιεχομένου για κακοποιητικό, τρανσφοβικό λόγο!***

______________________________________________________________

Το περασμένο Σάββατο έγινε το 10ο Pride Athens. Με αφορμή τη μέρα αυτή, είχαμε κι εμείς κάνει σχετικό αφιέρωμα στην εκπομπή μας όπου θελήσαμε να θίξουμε κάποια κακώς κείμενα της διοργάνωσης αλλά και του μέινστριμ ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος γενικότερα. Μιας και όμως τις τελευταίες μέρες προέκυψαν σημαντικά θέματα σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε εδώ μια μικρή περίληψή τους και να έχουμε μια γενικότερη τοποθέτηση επ’ αυτών.

________________________________________________________________

Το ζήτημα της περιθωριοποίησης των τρανς ατόμων από τον μέινστριμ ΛΟΑΤΚΙ+ αλλά και φεμινιστικό ακτιβισμό είναι ένα ζήτημα που (ευτυχώς) απασχολεί πολύ κόσμο.

Στο ίδιο το Pride Athens, μοιράστηκε ένα φυλλάδιο από την ομάδα αποδομητικά μουνιά και αποδομημένα αρχίδια με τίτλο Για να μην είναι ο γάμος το τέλος… Έκφυλες και αντεθνικές αφηγήσεις που έθιγε λίγο-πολύ τη μονοθεματική τάση του Pride:

Η δική μας περηφάνια δεν μένει σε θεσμικά ζητήματα ούτε εγκλωβίζεται σε φιλελεύθερες στρατηγικές, αλλά αφορά στην ενδυνάμωση κάθε μειονότητας που πλήττεται και απειλείται από τον εθνικό κορμό. Η λογική του pride προσπαθεί να πείσει το str8 βλέμμα ότι είμαστε κανονικ@ με τα κριτήριά του και γι΄ αυτό προβάλει υγιή, γυμνασμένα, αρτιμελή σώματα, μιλώντας για τον gay τουρισμό που θα κάνει καλό στην οικονομία και στην ανάπτυξη και άλλες τέτοιες μπούρδες. Με αυτόν τον τρόπο δείχνει τη νομιμοφροσύνη του και αποδέχεται το κρατικό/φαλλικό μονοπώλιο της βίας, ισχυριζόμενο ότι ο πολιτικός μηχανισμός που συμπυκνώνει το ρατσισμό και το σεξισμό αυτής της κοινωνίας, δηλαδή οι μπάτσοι, θα μας προστατέψουν.

Στις 15 Ιούνη, η τρανσφεμινιστική ομάδα QueerTrans, δημοσίευσε μια παρέμβαση για το Pride όπου έθιγε αντίστοιχα:

Δεν *επιτρέπεται* όλη η συζήτηση να είναι μόνο γύρω απο όποιους από εμάς είμαστε αστοί γκέι άντρες. Τα τρανς ζητήματα, ο αντισεξισμός, ο αντιρατσισμός πώς γίνεται να μην είναι ποτέ στην ατζέντα; Δεν πουλάνε αρκετά; Πώς γίνεται όλη η συζήτηση να περιορίζεται σε μια διαλεκτική της ομοιομορφίας και όχι σε μια διαλεκτική της ετερότητας; «Είμαστε σαν εσάς τους μη-τρανς, είμαστε σαν εσάς τους στρέιτ και τις στρέιτ, είμαστε σαν εσάς»; Μα δεν είμαστε «σαν εσάς», δε θέλουμε να είμαστε σαν εσάς, δε χρειάζεται να είμαστε σαν εσάς για να αξιώσουμε σεβασμό, για να έχουμε δικαίωμα ύπαρξης. Θέλουμε να είμαστε σαν ΕΜΑΣ. Και υποχρεούνται να μας αποδεχτούν εμάς που είμαστε φτερούδες, θηλυκά αγόρια, νταλίκες, τραβέλια, ανώμαλες, χοντροί και χοντρές, πολυσυντροφικές και πολυσυντροφικοί, μονογονείς, τσούλες, άνθρωποι με αναπηρία, μετανάστριες και μετανάστες, φτωχές, κακοντυμένες, δωδεκάχρονοι, ενενηντάχρονες.

Μέσα στις πολλές δικαιολογημένες ενστάσεις των ομάδων, ήταν και η απόλυτη εναντίωση της (απαράδεκτης) συμμετοχής του ΚΕΕΛΠΝΟ στο Pride. Θυμίζουμε πως το ΚΕΕΛΠΝΟ συμμετείχε στο πογκρόμ των οροθετικών γυναικών λίγα χρόνια πριν και ακόμη εκκρεμούν μηνύσεις εναντίον του οργανισμού για τις πράξεις τους στη θλιβερή αυτή ιστορία.

Μοιραζόμαστε τις παραπάνω ανησυχίες και ενστάσεις. Για ένα κίνημα που ξεκίνησε και στήθηκε στις πλάτες των τρανς γυναικών (ειδικά των μη-λευκών όπως η Sylvia Rivera και η Marsha P. Johnson), είναι ανεπίτρεπτη η αποσιώπηση και περιθωριοποίηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει καθημερινά η τρανς κοινότητα.

Το μοντέλο της εμμονής με την αποδοχή από την ετεροκανονικότητα και την κυριαρχία, χαρακτηρίζει όλα τα σύγχρονα μέινστριμ ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματα, στην Ελλάδα, την Αμερική, τις αναπτυσσόμενες χώρες και παντού. Έχει βάση τη λανθασμένη ιδέα πως η κανονικότητα θα ανοίξει διάπλατα τα χέρια της για ν’ αγκαλιάσει τους -μέχρι πρότεινος- ανώμαλους (queer) εάν και εφόσον εκείνοι αποδείξουν τη συμμόρφωσή τους με τους κανόνες της.

Δηλαδή μονογαμία, πυρηνική οικογένεια, παιδοθεσία, cis κανονικότητα, υγεία και αρτιμέλεια, φυλετική καθαρότητα (ει δυνατόν λευκή), οικονομική ευμάρεια.

Ναι, υπάρχουν ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που ανήκουν σ’ αυτήν την εικόνα της κυριαρχικής κανονικότητας και αυτό δεν είναι κακό. Η πραγματικότητα όμως είναι πως όσο λιγότερο «περισσεύεις» από τις κυριαρχικές αφηγήσεις, τόσο πιο εύκολη γίνεται η ζωή σου. Αλλοίμονο από τ@ς άλλ@ς, τους ανώμαλους, τα άτομα με αναπηρία, τους φτωχούς, τους μετανάστες, τα τρανς και άλλα άτομα του ΛΟΑΤΚΙ+ φάσματος που δεν μπορούν (ή και δεν επιθυμούν) να έχουν μια παρουσία που να το κάνει εύκολο ν’ αφομοιωθούν στις αποδεκτές κανονικότητες.

Όμως όλο το νόημα του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος είναι ακριβώς αυτό. Να καταρριφθεί η έννοια της κανονικότητας. Όχι να προστεθεί άλλη μία (άντε δύο) ταυτότητες στις «επιτρεπτές» και αποδεκτές!

Ας δούμε όμως δύο σοβαρά παραδείγματα των προηγούμενων ημερών:

1. Άρθρο στο VICE Greece

Στις 17 Ιούνη, εμφανίστηκε στο VICE ένα άρθρο με τίτλο Το Περιστατικό που με Έβαλε σε Δίλημμα στο Athens Pride. Το άρθρο αναφερόταν σε περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια του Pride, και σύμφωνα με πολλαπλές μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν ακριβώς εκεί, είχε ως εξής:

Άτομο χωρίς διαπιστευτικά τύπου αλλά με φωτογραφική κάμερα, κυκλοφορούσε ανάμεσα στον κόσμο τραβώντας φωτογραφίες όχι του πλήθους, αλλά μεμονωμένων ατόμων. Κάποια στιγμή προσπάθησε να φωτογραφήσει μια τρανς γυναίκα η οποία τον είδε και του ζήτησε να μην τη φωτογραφήσει. Εκείνος παραβίασε τα όριά της, την τράβηξε φωτογραφία και αμέσως η ίδια -αλλά και άνθρωποι που ήταν δίπλα και είδαν το σκηνικό- απαίτησε από τον ύποπτο «δήθεν» φωτογράφο να σβήσει την εικόνα της. Κάποια παρεβρισκόμενη τον απείλησε αλλά αμέσως απομακρύνθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο που συνέχισε να στέκει δίπλα στον ύποπτο, ζητώντας του να αφαιρέσει την παράνομη φωτογραφία. Μετά από μισή ώρα στη διάρκεια της οποίας ο φωτογράφος κορόιδευε τα άτομα γύρω του, η φωτογραφία διεγράφη και οι παρευρισκόμενοι συνέχισαν τη βόλτα τους.

Η αρθρογράφος του VICE παρουσίασε στο άρθρο της ελλιπείς και ψευδείς πληροφορίες σχετικά με το τι διαδραματίστηκε, και κάλεσε δικηγόρο να της απαντήσει βασικές ερωτήσεις. Ο δικηγόρος λογικά και αναμενόμενα απάντησε πως:

Ακόμα κι όταν ένα πρόσωπο βρίσκεται σε δημόσιο χώρο προστατεύεται η εικόνα του και η πληροφορία ότι βρίσκεται στη συγκεκριμένη διαδήλωση. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για μία συνάθροιση, η οποία έχει σχέση με την κατάργηση των διακρίσεων όσο αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.

Απολύτως λογικό. Η αρθρογράφος όμως, αποφασισμένη να καθοδηγήσει την κουβέντα στο θέμα που προφανώς εξ αρχής ήθελε να προωθήσει, συνέχισε με την παρακάτω ερώτηση:

Όμως τα άτομα που βρίσκονται σε ένα τέτοιο γεγονός με σύνθημα την περηφάνια για ποιο λόγο να κρύβονται; Ο καθένας που πηγαίνει εκεί δεν συναινεί στο ότι βρίσκεται εκεί περήφανα να διαδηλώσει για τα δικαιώματά του;

Η υπόθεση πως «αν δεν θες να φωτογραφηθείς δεν είσαι περήφανος, άρα γιατί είσαι στο Pride» είναι βαθιά προβληματική και ενδεικτική του προνομίου της γράφουσας. Προϋποθέτει πως αν φωτογραφηθείς σε μια εκδήλωση για τα δικαιώματα σεξουαλικής και ταυτότητας φύλου ως τρανς γυναίκα, δεν θα έχεις απολύτως καμία αρνητική επίπτωση στη ζωή σου.

Η γράφουσα (από ανεπίτρεπτη άγνοια ή ηθελημένη παράλειψη) δεν λαμβάνει υπόψη της πως τα τρανς άτομα στην Ελλάδα (όπως και στις περισσότερες χώρες του κόσμου) είναι η πληθυσμιακή ομάδα με τα μεγαλύτερα ποσοστά θυματοποίησης από βία, αυτοκτονίας, φτώχειας, εκμετάλλευσης και περιθωριοποίησης.

Και η όλη αντιμετώπιση θα ήταν εύκολο ν’ αποφευχθεί εάν υπήρχε παραδοχή του προνομίου της ίδιας. Ως προνομιούχα, έγινε μάρτυρας ενός γεγονότος που την προβλημάτισε. Αντί να καλέσει δικηγόρο να της εξηγήσει τα νομικά αυτονόητα που θα μπορούσε και η ίδια να βρει με μια απλή αναζήτηση, θα μπορούσε να είχε απευθυνθεί σε κάποια τρανς ομάδα, σε μια γενικότερη ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδα και να ζητήσει μια άποψη για το γεγονός.

Το προνόμιο συχνά μας οδηγεί στις λάθος αποφάσεις, ειδικά αν υποκύψουμε στην προνομιούχα θέση πως έχουμε δικαίωμα να γράψουμε την αποψάρα μας για ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα θέματα χωρίς αυτά να μας αγγίζουν, χωρίς να έχουμε προσωπικό βίωμα, χωρίς καν να διαθέσουμε λίγο από τον χώρο μας σε ένα άτομο της μη-προνομιούχας ομάδας για την οποία γράφουμε, να εκφραστεί.

Ευτυχώς οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και το άρθρο καταδικάστηκε ως ελλιπές, αποπροσανατολιστικό και κακεντρεχές.

Αυτό το άρθρο το μοιράστηκε άλλο ένα γνωστό πρόσωπο του ΛΟΑΤΚΙ+ ίντερνετ, ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου. Το σχόλιό του στο facebook όταν μοιράστηκε τον σύνδεσμο ήταν τόσο εμετικά τρανσφοβικό και βίαιο που φαίνεται πως παρά τα πολλά λάικ που είχε ήδη συσσωρεύσει δέχτηκε κριτική από cis και τρανς άτομα και μετά από μια μέρα σβήστηκε:

xatzistefanoutransfobiko

Σχολιάζουμε εδώ αυτό το share γιατί είναι ενδεικτικό της βίαιης τρανσφοβίας που συναντάμε ακόμη και στον ΛΟΑΤΚΙ+ χώρο. Θεωρούμε θετικό πως μετά από μία ημέρα το σχόλιο σβήστηκε, αλλά δεδομένων των άλλων σχολίων του κου. Χατζηστεφάνου, δεν έχουμε πειστεί πως έχει γίνει οποιαδήποτε εσωτερική διεργασία σε σχέση με το προνόμιο και την τρανσφοβία. Ελπίζουμε να κάνουμε λάθος.

2. Άρθρο του Alex Godovos

Στις 17 Ιούνη, δημοσιεύτηκε στο Antivirus Magazine άρθρο του Alex Godovos με τίτλο Μια απάντηση στην ”παρέμβαση” της ομάδας Queer Trans στο Athens Pride 2014. Ο κος. Γκοντοβος είναι γνωστός, μέλος της διοργανωτικής ομάδας του Athens Pride και μέχρι πρόσφατα μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδας Colour Youth.

Με την υπογραφή του να περιέχει τις παραπάνω ιδιότητές του, ο κος. Γκοντοβος εκφράστηκε με απίστευτα τρανσφοβικό λόγο, όπου γενίκευσε άστοχα, χρησιμοποίησε αρνητικά στερεότυπα, και ακόμη και τις κατηγορίες που έχουμε συνηθίσει να εισπράττουμε από τη μεριά της ετεροκανονικότητας όπως:

Η πλειονότητα των ενεργών τρανς ατόμων στον ”ακτιβιστικό” χώρο του σήμερα αποκλείονται μόνα τους και μετά ζητάνε και τα ρέστα.

Η κατηγορία ότι «αυτοπεριθωριοποιείσαι» είναι μόνιμο επιχείρημα των ομοφοβικών, σεξιστών και κάθε λογής φοβικών ετεροκανονικών απέναντι σε όλες τις ομάδες ανθρώπων που δεν ακολουθούν την κυρίαρχη αφήγηση.

Συνεχίζει στο κείμενο να κατηγορεί την ομάδα QueerTrans προσάπτοντάς της πως η κριτική που έγινε δεν ήταν ειλικρινής αλλά προσπάθεια στοχοποίησης του Pride. Το γιατί δεν το εξηγεί, και δεν θα μπορούσε άλλωστε, μιας και είναι αναληθές.

Αμέσως αντέδρασαν πολλές ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδες, χαρακτηρίζοντας σωστά το κείμενο τρανσφοβικό, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Antivirus Magazine που έκρινε σκόπιμο να προλογίσει το άρθρο με μια ανακοίνωση για το περιεχόμενο, καθώς και η Colour Youth που εξέφρασε την αντίθεσή της με το κείμενο και τη στήριξη των τρανς ατόμων της κοινότητας.

Να σημειωθεί πως υπήρξαν μεμονωμένα άτομα που απηύθυναν κακοποιητικό λόγο και απειλές προς τον αρθρογράφο, πράγμα που είναι λάθος και το καταδικάζουμε. Ένα κακό όμως δεν σβήνει ένα άλλο κακό, κι έτσι, παρ’ ό,τι συμπάσχουμε με τον πόνο που μπορεί να δημιουργήσει ο λόγος και οι απειλές, θυμίζουμε πως αυτά δεν μειώνουν την τρανσφοβία που εξέφρασε, ούτε μειώνουν τη βαρύτητα της κριτικής που εισέπραξε.

Στο προφίλ του στο facebook, συνέχισε να εκφράζεται με άσχημο τρόπο χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως «queer trash» και επαναλαμβάνοντας το αποσιωπητικό και κακοποιητικό ‘επιχείρημα’ της «αυτοπεριθωριοποίησης«.

Μετά από ημέρες συζήτησης, ο ίδιος, δημοσίευσε σήμερα ένα προσωπικό στάτους εν είδει συγγνώμης. Δυστυχώς, μόνο συγγνώμη δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το κείμενο αυτό. Για να είμαστε σαφείς, μια απολογία θα έπρεπε να περιλαμβάνει τα παρακάτω:

– Κατανόηση του πόνου του άλλου.
– Αναγνώριση της εγκυρότητας των όσων λες.
– Αναγνώριση πως οι πράξεις μου ήταν αυτές που σε πόνεσαν / θύμωσαν / αναστάτωσαν.
– Έκανα λάθος και λυπάμαι πραγματικά για τις πράξεις μου.
– Τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω και να σε βοηθήσω να επανέλθεις σε καλή συναισθηματική κατάσταση;

Στα πλαίσια αυτής της ανάλυσης της συγγνώμης, το στάτους του κου. Γκοντοβου μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο fauxpology (δηλαδή ανειλικρινής). Το ίδιο το κειμενάκι περιείχε ακόμη χειρότερο λόγο από το αρχικό του άρθρο, με αποσπάσματα όπως:

Σε καμία περίτωση όμως δεν έχει υπάρξει καμία σοβαρή προσπάθεια και από trans άτομα να κάνουν ένα βήμα προς τα lgb. Και μιλάω για trans άτομα που αυτοπροσδιορίζονται »ακτιβίστριες» δεκαετίες ή λιγότερο και όλο το μένος τους βρήκαν να το ξεσπάσουν σε εμένα για την τρανσφοβία και τα δικαιώματα τους, το ξαναλέω σε ΕΜΕΝΑ προσωπικά που αν δεν γνωρίζεις πόσο έχω δουλέψει σε αυτό το χώρο, τουλάχιστον να έχεις την αξιοπρέπεια να κάτσεις να το μάθεις! Και να μη βγαίνεις σαν ποταπός χρυσαυγίτης να κράζεις, να ανεβάζεις φωτογραφίες μου, post και σχόλια- και αναφέρομαι σε όλες σας »Βασσίλισες φανταστικών θρόνων».

Ακόμη, η αναφορά στην «πρόθεση» είναι λανθασμένη, μιας και ασχέτως της πρόθεσης το αποτέλεσμα των όσων έγραψε ήταν αρνητικό, αποσιωπητικό, μειωτικό. Όπως πολύ σωστά διαβάζουμε στο άρθρο Intent vs. Impact: Why Your Intentions Don’t Really Matter:

(…) what does the intent of our action really matter if our actions have the impact of furthering the marginalization or oppression of those around us? (Τι ρόλο παίζουν οι προθέσεις μας αν τελικά οι πράξεις μας έχουν ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση ή / και την καταπίεση των άλλων;)

**

Τα παραπάνω δύο στιγμιότυπα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της τρανσφοβίας που εκφράστηκε με μεγάλη ένταση και ταχύτητα τις τελευταίες μέρες. Είναι τόσο προφανείς περιπτώσεις τρανσφοβίας που ανατριχιάζουμε. Η ευκολία με την οποία τα τρανς άτομα στοχοποιούνται ακόμη και από υποτιθέμενους συμμάχους είναι βαθιά τραυματική, ανησυχητική, προβληματική.

Φυσικά, μέσα σε όλες τις συζητήσεις που προέκυψαν στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης αλλά και μέσα σε ακτιβιστικούς κύκλους, χρησιμοποιήθηκε πάλι το επιχείρημα του τόνου, όπου τρανς άτομα και τρανς και ΛΟΑΤΚΙ+  ακτιβιστικές ομάδες, κατηγορήθηκαν για υστερία, υπερβολή και «κακούς τρόπους». Στο σχετικό μας λήμμα, θυμίζουμε πως:

όταν ένα μέλος μιας λιγότερο προνομιακής ομάδας μιλάει για τις εμπειρίες του το ‘επιχείρημα’ “Μίλα καλύτερα” δεν μπορεί να ισχύει. Το βάρος της κατανόησης είναι στους ώμους του προνομιούχου και όχι το αντίστροφο. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγεί με μελιστάλαχτο ύφος τις καταπιέσεις του.

Και αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι βραβείο για να απονέμονται σε άτομα με προϋπόθεση την καλή συμπεριφορά. Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται ένα μη-προνομιούχο άτομο δεν μπορεί να είναι ούτε δικαιολογία για τη συνέχιση της καταπίεσής του, ούτε επιχείρημα για την αποσιώπηση του βιώματός του. Τέλος, εάν ο «τρόπος» του μη-προνομιούχου κάνει εμένα -την ευαισθητοποιημένη προνομιούχα με τις καλές προθέσεις- να μην ακούσει το πρόβλημά του, τότε δεν ενδιαφέρομαι για το πρόβλημά του. Τελεία. Τα υπόλοιπα είναι σάλτσες και υπεκφυγές για να νιώθουμε καλύτερα με τ@ς εαυτ@ς μας.

Η άνεση με την οποία εκφράζεται τρανσφοβία όχι μόνο από άτομα που ανήκουν στην κυριαρχική κανονικότητα, αλλά και από συμμάχους είναι ενδεικτικό χαρακτηριστικό του πόσο επιθετικά η κοινωνία και η κουλτούρα μας προάγει και ενδυναμώνει αυτές τις συμπεριφορές.

Είναι υποχρέωση δική μας, όσων ανθρώπων συμμετέχουμε σε οποιοδήποτε κίνημα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά ιδιαίτερα στα φεμινιστικά και ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματα να εργαστούμε σκληρά για να συμπεριλάβουμε τρανς άτομα, οπτικές και ζητήματα στα κινήματά μας. Είναι υποχρέωση δική μας να φτιάξουμε χώρους ασφαλείς για τους τρανς συμμάχους μας. Είναι υποχρέωση δική μας να προωθήσουμε τις φωνές τους, να τους παραχωρήσουμε χώρο, βήμα, χρόνο, λόγο.

Εάν συνεχίσουμε ν’ αναπαράγουμε προβληματικές συμπεριφορές (και μάλιστα χωρίς να δεχόμαστε ν’ ακούσουμε τους ίδιους τους τρανς συμμάχους μας και τις κριτικές τους) δεν μπορούμε ν’ απαιτούμε από την κυριαρχία να ακούει τις δικές μας φωνές, να σέβεται τις απαιτήσεις και τους αγώνες μας.

Περισσότερο διάβασμα:

Stop Being So Attached!: A Beginner’s Guide on Problematic Language | Kaylee Jakubowski – Everyday Feminism

Τρανσφεμινισμός | Μετάφραση Καμένα Σουτιέν

Seam of Skin and Scales | Little Light

What will it take for America to accept transgender people for who they really are? | Eliza Gray – New Republic

GL vs. BT: The Archaeology of Biphobia and Transphobia – Within the U.S. Gay and Lesbian Community | Jillian Todd Weiss – Journal of Bisexuality, 2004

Transphobia In the Gay Community | Dr. Jillian T. Weiss – The Bilerico Project

Transphobia Endemic In LGBT Movement | Antonia Caretto, Ph.D – PrideSource

Transphobia from within the LGBT community – a reminder the “T” in LGBT is not silent | A Crowded Bookshelf

The Queer Community Has to Stop Being Transphobic: Realizing My Cisgender Privilege | Todd Clayton

Fuck No Dan Savage | Για τον ακραία τρανσφοβικό γκέι αμερικάνο ακτιβιστή

Radical Feminism And Cis Privilege | Womanist Musings

The Gender Ternary: Understanding Transmisogyny | A Radical Transfeminist

Responding To The Feminist Anti-Transsexual Arguments | Alas! A Blog

An apology and a promise | Finally, A Feminism 101

On ‘toxic Twitter feminism’ and being called out | Sarah Thomasin – The F-Word

Μερικά στοιχεία για γνωστές TERFs | The Rogue Feminist

Posted in: Άρθρα