19:33 «Αυτοί οι προβληματισμοί δεν είναι δυνατόν να έχουν τελειωμό. Ακόμη και όταν κερδίζονται νίκες. Οι φοιτητ@ς αναγνωρίζουν τώρα ότι αυτά που έχουν κληροδοτηθεί από προηγούμενους αγώνες δεν είναι στατικά. Αν αυτά τα κληροδοτήματα έχουν κάποιο νόημα, τότε θα αποτελέσουν εντολές για την ανάπτυξη νέων στρατηγικών, νέων τεχνολογιών του αγώνα. Και όταν αυτές οι κληρονομιές περνάνε στα χέρια νέων γενιών, αποκαλύπτονται ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του παρελθόντος που οδηγούν σε νέους ακτιβισμούς. Ως ακτιβίστρια της γενιάς του Steve Biko, πρέπει να υπενθυμίζω συνεχώς στην εαυτή μου ότι οι αγώνες της σύγχρονης μας εποχής θα πρέπει να θεωρούνται παραγωγικές αντιφάσεις, διότι αποτελούν μια ρήξη με τους προηγούμενους αγώνες, αλλά ταυτόχρονα πατάνε σε μια συνέχεια με τους αγώνες εκείνους και έχουν καταστεί δυνατοί από προηγούμενους ακτιβισμούς. Είναι ημιτελείς ακτιβισμοί.
[…]
22:43 (Οι ακτιβιστ@ του σήμερα) στέκονται στους ώμους μας, αλλά εμείς δεν προσφέρουμε σταθερά θεμέλια, ακριβώς επειδή οι προβληματισμοί μας ήταν προβληματισμοί μιας άλλης εποχής. Οι κριτικές μας εκφράστηκαν μέσα από ανεπαρκείς συζητήσεις του παρελθόντος και οι νέ@ ακτιβιστ@ θέλουν να αποκαλύψουν αυτά που έχουν αποσιωποιηθεί, θέλουν να αμφισβητήσουν ό,τι εμείς δεν είχαμε την πλήρη ικανότητα να αμφισβητήσουμε στην εποχή μας.
[…]
27:00 Οι τρεις νέες γυναίκες στις ΗΠΑ που δημιούργησαν πρώτες το hashtag blacklivesmatter… συλλογικά προσπαθούν να μας θυμίζουν την επανάσταση που χρειαζόμαστε, καθώς προσπαθούν να αναπτύξουν στρατηγικές για τον αγώνα σήμερα. Η σχέση με τ@ς βεταράν@ς του κινήματος ήταν δύσκολη πριν απ’αυτές. Αυτή η ανησυχία πηγάζει από το γεγονός ότι οι βετεράν@ παίρνουν συχνά τ@ εαυτ@ τους και τις γνώσεις τους πολύ στα σοβαρά… Μερικές φορές ψάχνουμε για ηγεσία στα γνωστά παιδιά, στον χαρισματικό ηγέτη που στις ΗΠΑ ιστορικά έχει αναδειχθεί μέσα από την εκκλησία ή από θρησκευτικούς κύκλους. Και όταν δεν μπορούμε να βρούμε αυτήν τη μορφή ηγεσίας, λέμε ότι το κίνημα δεν έχει ηγέτ@. Αλλά μας απαντάνε: το κίνημα είναι γεμάτο από ηγέτ@. Και το κίνημα #blacklivesmatter επιδιώκει να οικοδομήσει νέες μορφές ηγεσίας, φεμινιστικής ηγεσίας. Ηγεσίας των γυναικών ή των ανδρών, των κουίαρ, των τρανς ή των στρέιτ ανθρώπων. Ηγεσίας που να είναι συλλογική, χωρίς αποκλεισμούς και δημοκρατική.
[…]
30:15 Ίσως χρειαζόμαστε ηγεσία που θα μας ενθαρρύνει να αναπτύξουμε νέα λεξιλόγια. Λεξιλόγια που θα ενθαρρύνουν τη συμπερίληψη και την αλληλοσύνδεση, λεξιλόγια που να αναγνωρίζουν τις αλληλοσυνδέσεις, τις διαθεματικότητες, τους διεθνισμούς του αγώνα μας. Με άλλα λόγια, λεξιλόγια που να αναδεικνύουν τις φεμινιστικές διαστάσεις όλων των αγώνων μας για κοινωνική δικαιοσύνη.
[…]
31:40 … η κατάργηση των φυλακών που είναι κάλεσμα για κατάργηση της φυλάκισης ως κυρίαρχη μορφή τιμωρίας και κατάργηση της αστυνόμευσης όπως την ξέρουμε, θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την κατάργηση του ρατσισμού. Και την κατάργηση της αστυνόμευσης των φύλων και τη διαρκή κριτική της ετερο-πατριαρχίας.
Έχουμε εμπεδώσει τη συμβιωτική αλληλοσύνδεση της κρατικής βίας και της προσωπικής βίας. Τώρα αντιλαμβανόμαστε τη βία της οικονομίας, στην οποία η συμβιωτική σχέση διάφορων μορφών βίας, της κρατικής βίας, της θεσμικής βίας, της προσωπικής βίας, θριαμβεύει με ακραία βία προς συγκεκριμένες κοινότητες, όπως τις τρανς κοινότητες των μαύρων.
[…]
34:18 Δεν υπάρχει κάτι που να λέγεται ελευθερία για ένα μόνο άτομο. Η αντίληψη της ελευθερίας των αστικών δημοκρατιών ήταν ανέκαθεν μια περιοριστική ελευθερία. Μία ελευθερία που αναγνωρίζεται μόνο στις ελίτ της τάξης, της φυλής και του φύλου. Μια ελευθερία που αποκτά την αξία της ακριβώς επειδή είναι βασισμένη στην εξουσία της άσκησης αποκλεισμών.
[…]
36:04 Αλλά φυσικά, αν ήταν «όλες οι ζωές σημαντικές», δεν θα χρειαζόταν να διακηρύσσουμε ότι #blacklivesmatter.
[…]
36:51Οπότε, λέγοντας ότι οι μαύρες ζωές είναι σημαντικές λέμε ότι οι ζωές των Λατίνο και των Ασιάτων Αμερικανών και των γηγενών αμερικανών και των μουσουλμάνων και των φτωχών και των λευκών ανθρώπων της εργατικής τάξης είναι σημαντικές. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι οι ζωές είναι σημαντικές.
[…]
40:10 Αποτελεί συλλογικό μας καθήκον το όραμα για πιθανές εκδοχές του μέλλοντος.
[…]
Η στιγμή αυτή μπορεί κάλλιστα να είναι η ιστορική σύζευξη που περιμένουμε… Αυτό δεν μπορούμε ποτέ να το γνωρίζουμε πραγματικά. Αλλά δεν μπορούμε να την αφήσουμε να περάσει χωρίς να προβάλουμε τις συλλογικές αυτενέργειές μας, προκειμένου να αρχίσουμε να απαλλάσσουμε τις κοινωνίες μας από τους ρατσισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ισλαμοφοβίας και της αποικιοκρατίας, καθώς και τον αντισημιτισμό, τον σεξισμό, την ομοφοβία, το ableism, τις επιθέσεις ενάντια σε μετανάστ@ και πρόσφυγες και την αδιάκοπη καπιταλιστική επίθεση στο περιβάλλον μας και στις πηγές τροφής μας, και στα αισθανόμενα όντα που υπομένουν τον πόνο και τα βασανιστήρια καθώς μετατρέπονται σε τροφή με σκοπό το κέρδος, τροφή που παράγει ασθένειες, και σε ανθρώπους που η φτώχεια τ@ αναγκάζει να βασίζονται στα Mc Donald’s και τα KFC για τροφή. Αν και δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την επίτευξη των μέλλοντων που ονειρευόμαστε, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και δεν μπορούμε να πάψουμε να αγωνιζόμαστε. Έστω και αν – και εγώ λέω όταν – αρχίσουμε να βλέπουμε την κατάρρευση του καπιταλισμού. Πάντα θα υπάρχουν ζωντανές κληρονομιές, πάντα θα υπάρχουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, πάντα θα υπάρχουν ημιτελείς ακτιβισμοί.»
Τα αποσπάσματα όπως τα ακούμε στα αγγλικά:
19:33 “This questioning cannot end. Even when victories are won. Students are now recognizing that the legacies of past struggles are not static, if these legacies mean anything at all they are mandates to develop new strategies, new technologies of struggle. And these legacies when they are taken up by new generations reveal unfulfilled promises of the past and therefore give rise to new activisms. As an activist of Steve Biko’s generation, I have to constantly remind myself that the struggles of our contemporary times should be thought of as productive contradictions because they constitute a rupture with past struggles but at the same time they reside on a continuum with those struggles and they have been enabled by activisms of the past. They are unfinished activisms.
[…]
22:43 (the activists of today) stand on our shoulders but we do not provide a steady foundation precisely because our questions were questions of a different era, our critiques were expressed in the inadequate discourses of the past and the young activists want to reveal the erasures, they want to question what we had not the full capacity to question in our time.
[…]
27:00 The 3 young women in the US who first produced the hashtag blacklivesmatter… are collectively striving to remind us of the revolution we need as they try to develop strategies for struggle today. There has been an uneasy relationship with the veterans of the movement before them. The uneasiness emanates from the fact the veterans often take themselves and their knowledge too seriously…. Sometimes we look for leadership in the familiar guys, the charismatic leader who in the US has historically emerged form church or religious circles. And when we cannot find that form of leadership, we say that the movement has no leaders. But they answer back: the movement is full of leaders. And the#blacklivesmatter movement seeks to build new forms of leadership, feminist leadership. Leadership of women or men, queer, trans or straight, leadership that is collective, inclusive and democratic.
[…]
30:15 Perhaps we need leadership that will assist us to develop new vocabularies. Vocabularies that will encourage inclusiveness and interconnectedness vocabularies that recognize interdependences, intersectionalities, internationalisms of our struggle. In other words, vocabularies that highlight the feminist dimensions of all of our social justice struggles.
[…]
31:40 …prison abolition which calls for abolition of imprisonment as the dominant form of punishment, and the abolition of policing as we know it must also involve abolition of racism. And the abolition of gender policing and the constant critique of hetero-patriarchy.
We have learned about the symbiotic interconnectedness of state violence and intimate violence. We now perceive an economy of violence, in which the symbiotic relationship of different modes of violence, state violence, institutional violence, intimate violence thrives on excess violence directed at certain communities, for example trans communities of color.
[…]
34:18 There is no such thing as freedom for a single individual. Freedom that has been conceived as bourgeois democracies has always been a limited freedom. A freedom accorded to racial, class and gendered elites. A freedom that acquires its value precisely because of its powers of exclusion.
[…]
36:04 But of course, if ‘all lives matter’ we would not need to proclaim that #blacklivesmatter
[…]
36:51 Therefore to say that Black lives matter is to say that Latino and Asian American and Native American and Muslim and poor and working class white people’s lives matter. It is to say that all lives matter.
[…]
40:10 Ιt is our collective duty to imagine possible futures.
[…]
41:34 This moment may very well be the historical conjunction we have been waiting for… We cannot really know. But we cannot let it pass without asserting our collective agency in order to begin to purge our societies of racisms, including islamophobia and settler colonialism, as well as antisemitism, sexism, homophobia, ableism, assaults against immigrants and refugees and the unremitting capitalist assault on our environment and on our food sources and on the sentient beings who endure pain and torture as they are transformed into food for profit, food that generates disease, and humans whose poverty compels them to rely on Mc Donald’s and KFC for nourishment. Even though there are never guarantees that we will reach the futures we dream, we cannot stop dreaming. We cannot stop dreaming and we cannot stop struggling. Not even if, and I say when, we begin to see the crumbling of capitalism. There will always be vibrant legacies, there will always be unfulfilled promises, there will always be unfinished activisms.»
μετάφραση από Antiaesthetica και hecate
Καμένα Σουτιέν 
Posted on 23/10/2016 από hecatelilith
0