Κάποιες σκέψεις για το δικαίωμα στη ζωή και τον πόνο και τις συλλογικές μας ευθύνες σε αυτό το δικαίωμα

Γιατί τελικά η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά, όπως και οι πιθανότητες επιβίωσης και το δικαίωμα στον θρήνο, δυστυχώς έχουν και χρώμα και εθνικότητα και φύλο και τάξη και προσβασιμότητα. Γιατί δυστυχώς ακόμα και ο θρήνος εθνικοποιείται. Και γιατί οι φυσικές καταστροφές δεν είναι και τόσο φυσικές τελικά. Και αυτά είναι ακόμα πιο στενάχωρα.